دومیتیان: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
←‏لید: ابرابزار
←‏زندگینامه: ابرابزار
خط ۳۹:
سلطنت دومیتیان در سال ۹۶ هنگامی که توسط مقامات دربار ترور شد به پایان رسید. در همان روز، مشاورس، نروا، جانشین وی شد. پس از مرگ وی، خاطرات دومیتیان توسط سنا محکوم به فراموشی شد، در حالی که نویسندگان سناتوری مانند تاکیتوس، پلینی جوان و سوئونیوس دیدگاه دومیتیان را به عنوان یک ستمگر بیرحم و پارانویا تبلیغ کردند. در عوض تجدیدنظرطلبان مدرنیست دومیتیان را به عنوان یک خودکامه بی رحم اما کارآمد توصیف کرده‌اند که برنامه‌های فرهنگی، اقتصادی و سیاسی او بنیان قرن صلح آمیز قرن دوم را فراهم کرده‌است.
 
== زندگینامهزندگی‌نامه ==
 
دومیتیان در ۲۴ اکتبر ۵۱ در روم زاده شد. او کوچکترین پسر [[تیتوس فلاویوس وسپاسیانوس]]، امپراتور وقت روم بود که تا مدت‌ها زیر سایهٔ محبوبیت برادر بزرگش [[تیتوس]] به سر می‌برد. با مرگ وسپاسیان، تیتوس جانشین او شد ولی پس از مدت کوتاهی بر اثر بیماری درگذشت و دومیتیان به قدرت رسید.
 
سطر ۴۷ ⟵ ۴۶:
دومیتیان در ۱۸ سپتامبر ۹۶ و به دنبال توطئهٔ مقامات درباری در کاخ خود به قتل رسید. او آخرین امپراتور دودمان فلاوی بود و با مرگ او این دودمان نیز به پایان رسید و [[نروا]] از دودمان نروا-آنتونینی به عنوان امپراتور جدید روم جانشین او شد.
 
== حکومت ==
{{-}}
به عنوان امپراتور، دومیتیان به سرعت نمای جمهوری را که پدر و برادرش در دوران سلطنت خود حفظ کرده بودند، کنار گذاشت.<ref name=jones-22>Jones (1992), p. 22</ref> دومیتیان با انتقال مرکز دولت (کم و بیش رسماً) به دربار شاهنشاهی، آشکارا اختیارات سنا را منسوخ کرد. از نظر وی، امپراتوری روم به عنوان یک سلطنت الهی اداره می‌شد که خودش به عنوان استبداد خیرخواهی در رأس آن قرار داشت.
 
دومیتیان علاوه بر اعمال قدرت سیاسی مطلق، معتقد بود که نقش شاهنشاه شامل همه جنبه‌های زندگی روزمره است و مردم روم را به عنوان یک اقتدار فرهنگی و اخلاقی راهنمایی می‌کند.<ref name=jones-99>Jones (1992), p. 99</ref> وی برای آغاز دوره جدید، برنامه‌های بلند پروازانه اقتصادی، نظامی و فرهنگی را با هدف بازگرداندن امپراتوری به شکوهی که در زمان امپراتور آگوست دیده بود آغاز کرد.<ref name=jones-72>Jones (1992), p. 72</ref>
 
علی‌رغم این طراحی‌های بزرگ، دومیتیان مصمم بود که با وجدان و بی پروایی امپراتوری را اداره کند. وی شخصاً در تمام شاخه‌های دولت درگیر شد: احکام مربوط به کوچکترین جزئیات زندگی روزمره و قانون صادر شد، در حالی که مالیات و اخلاق عمومی به سختی اعمال می‌شد.<ref name=jones-107>Jones (1992), p. 107</ref> به گفته سوئتونیوس، بوروکراسی شاهنشاهی هرگز کارآمدتر از دوره دومیتیان، که معیارهای دقیق و ماهیت مشکوک آن، فساد تاریخی بین فرمانداران استانی و مقامات منتخب را حفظ می‌کرد، اداره نشد.<ref name=jones-109>Jones (1992), p. 109</ref>
 
اگرچه وی در مورد اهمیت مجلس سنا تحت حاکمیت مطلق خود هیچ اظهار نری نکرد، اما آن سناتورهایی که به نظر او بی‌لیاقت بودند، از مجلس سنا اخراج شدند و در توزیع دفاتر عمومی او به ندرت اعضای خانواده را ترجیح می‌داد، سیاستی که در تضاد با نفوذ پرستی بود. توسط وسپازیان و تیتوس. مهمتر از همه، با این حال، دومیتیان وفاداری و انعطاف‌پذیری را در افرادی که به پست‌های استراتژیک اختصاص داده بود، ارزش قائل بود، ویژگی‌هایی که بیشتر در مردان نظم سوارکاری پیدا می‌کرد تا در اعضای سنا یا خانواده خود، که آنها را با ظن می‌دید و بلافاصله از آنها برکنار کرد اگر با سیاست شاهنشاهی مخالف باشند، دفتر را انتخاب کنند.<ref name=jones-178>Jones (1992), pp. 178–179</ref>
 
== منابع ==
{{پانویس}}