محمدرضا امامی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز افزودن رده |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
'''محمد رضا امامی اصفهانی''' (۳۰ـ ۱۶۲۹م/ ۳۹ ـ ۱۰۳۸ه.ق) از [[خوشنویس]]ان صاحب‌نام قرن یازدهم معاصر [[شاه عباس اول]] و [[شاه سلیمان]] صفوی و از شاگردان [[علیرضا عباسی]] بوده است.<ref>وب‌گاه آفتاب</ref> او عمری طولانی داشته و به او «امام خطاطان» گفته‌اند.<ref name="اطلس خط">فضایلی ص ۳۵۰ و ۳۵۱ </ref>
او پدر [[محمد محسن امامی]] و جد [[علی‌نقی امامی]] بود که هر سه از [[کتیبه]]نویسان و خوشنویسان صاحب‌نام خط[[ ثلث]] در دوره [[صفوی]] بوده‌اند و مجموعاً یک سده به کار کتیبه‌نگاری بناهای مختلف [[اصفهان]]، [[مشهد]]، [[قم]] و [[قزوین]] اشتغال داشته‌اند.
وقتی علیرضا عباسی در سال ۱۰۰۱ هجری به خدمت [[شاه عباس]] درآمد و در زمره ندیمان مخصوص وی داخل شد، شاه محمد رضا امامی و جمعی دیگر از خوشنویسان مانند [[محمد صالح اصفهانی]] و [[عبدالباقی تبریزی]] را بدو سپرد تا زیردست او خط ثلث را بیاموزند.<ref>وب‌گاه مقالات علمی ایران</ref>
محمد رضا امامی، كتيبه نگاری ماهر در شهر [[اصفهان]] بود. «قسمت اعظم كتيبه‌هايی كه نام او را بر خود دارند، در اصفهان هستند. ولی در [[قم]]، [[قزوين]] و [[مشهد]] نيز يافت می‌شوند. اولين كتيبه او در اصفهان ، به سال ۱۰۳۹ ه.ق (۳۰ـ ۱۶۲۹م) ، و آخرين كتيبه او در اصفهان، در سال ۱۰۸۱ ه.ق (۱ ـ ۱۶۷۰ م) نوشته شده‌اند. آثار سالهای ۱۰۸۴ ه.ق (۴ ـ ۱۶۷۳ م ) تا ۱۰۸۷ ه.ق (۷ ـ ۱۶۷۶ م) او، همگی در مشهد هستند؛ شهری كه به نظر می‌رسد محمد رضا امامی، آخرين سالهای عمر خود را در آنجا گذرانده است . او پس از ۵۰ سال اشتغال به شغل كتيبه‌نگاری، احتمالاً در اين شهر درگذشته است»<ref>گدار، ج ۱، ص ۲۴۵</ref>
== آثار ==
| |||