کشتار حمیدیه: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
برای برگرداندن مطلب منبع ذکر شود برچسبها: برگرداندهشده ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Europe2009 (بحث | مشارکتها) خنثیسازی ویرایش 29993392 از 217.218.24.32 (بحث) برچسب: خنثیسازی |
||
خط ۱:
[[پرونده:1895erzurum-victims.jpg|بندانگشتی|300px|چپ|کشتار ارمنیهای ارزروم، عکاس [[ویلیام ساچتلبن]] نوامبر ۱۸۹۵]]
{{نسلکشی ارمنیها}}
'''کشتار حمیدیه''' {{به ارمنی|Համիդյան ջարդեր}} مقدمه کشتارهای ۱۸۹۴–۱۸۹۶ با کشتارهایی که در [[ساسون (شهر)|ساسون]] (که [[:w:en:1894 Sasun rebellion|مقاومت ساسون]] شهرت داشت)، صورت گرفت آغاز شد.<ref>Kurdoghlian, Mihran (1996). Hayots Badmoutioun, Volume III (in Armenian). Athens, Greece: Hradaragoutioun Azkayin Ousoumnagan Khorhourti. pp. 42–44.</ref> گروهی موسوم به «هنگ سواره نظام حمیدیه» که عموماً از کردهای سنی مذهب تشکیل شده بود و وظیفه آن حفاظت از مرزهای شرقی امپراتوری عثمانی در برابر روسیه تزاری بود؛ یعنی همان ولایاتی که عموماً ارمنیها در آنها زندگی میکردند در سالهای پایانی قرن ۱۹ میلادی در جریان حملاتی دنبالهدار به روستاهای ارمنینشین، عامل کشتاری شد که امروز با نام «کشتار حمیدیه» شناخته میشود.<ref name=":0">{{یادکرد وب|عنوان=سلطان، کشتار ارمنیان و انقلاب مشروطهطلبان ترک|نشانی=https://www.radiofarda.com/a/fk-death-march-p02/26972502.html|وبگاه=رادیو فردا|بازبینی=2019-03-04|کد زبان=fa}}</ref> البته دولت عثمانی با تبلیغات خود و با ادامه همان خط مشی که پس از کشتارهای ۱۹۱۵–۱۹۱۶ میلادی نیز در پیش گرفت کوشید تا مسئولیت مطلق این کشتارها را به گردن کُردها بیندازد. در واقع کُردها نقشی بجز دستیاری نداشتند و برنامه آن کشتارها همه توسط دولت عثمانی ریخته شده و به وسیله تودهها و گروهای مسلح و نیروهای ارتش تُرک که در وان و الازیغ از توپخانه نیز استفاده کردند، اجرا گردید و کُردها تنها به منظور غارتگری به آنان ملحق میشدند.<ref name=":1"/><ref name=":0"/><ref name=":2"/> ارمنیها علاوه بر مالیاتهایی که میبایست به دولت بپردازند مجبور بودند باج و خراجی غیرقانونی به رؤسای [[عشایر]] کُرد نیز پرداخت کنند.<ref>mithat sertoglu,mithat sertoglu türkiye'de ermeni meselesi,belgelerle turk tarihi,vol.1,p48</ref>
در ۱۸۹۳ ارمنیها ساسون از تن دردادن به این زورگوییها، یعنی از پرداختن این باج و خراج غیرقانونی به کُردها ورشکستشان میکرد سرباز زدند. برعکس به پرداخت بدهیهای خود به خزانه دولت عثمانی همچنان ادامه میدادند. کُردها که به خشم آمده بودند به ارمنیهای ساسون حملهور شدند لیکن این کوه نشینان آنان را پس راندند.<ref>ویکتور برار، سیاست سلطان، مجله پاریس، مورخ 15 دسامبر 1896</ref> آنگاه کُردها از مقامات دولت عثمانی کمک خواستند و آنان فوراً سربازان مسلحی به منطقه اعزام داشتند. این سربازان که به فرماندهی ژنرال [[:w:en:Ahmad Zaki Pasha|زکی پاشا]] بودند، به کُردها ملحق شدند.
|