مکتب مانهایم: تفاوت میان نسخه‌ها

آهنگسازان مکتب مانهایم ایده‌های نوینی را وارد موسیقی [[ارکسترال]] کردند. از جمله «[[کرشندو|کرشندوی]] مانهایمی» با [[شدت (موسیقی)|شدت ناگهانی]] از طریق تمامی حجم ارکستر و در ادامه، حرکت [[دکرشندو]] و صدای آهسته است («جهش مانهایمی» معمولاً از طریق یک [[پاساژ (موسیقی)|پاساژ]] [[ملودی|ملودیک]] و [[آرپژ]]‌گونه به وجود می‌آید و صدای ارکستر در یک سیر صعودی به صورت کرشندو افزایش می‌یابد).<ref dir=ltr name="Classically Curious">{{cite web |last1=Buzacott |first1=Martin |title=Classically Curious: Rockets and sighs in Mannheim |url=https://www.abc.net.au/classic/read-and-watch/music-reads/classically-curious-the-mannheim-school/11545732 |website=ABC Classic |accessdate=19 July 2020}}</ref> از دیگر ایده‌ها «اوج مانهایمی» است که در آن همه سازها به جز سازهای زهی که معمولاً قبل از کرشندوی مانهایمی از ارکستر خارج می‌شوند، سازها در اوج رها می‌شوند و سکوتی بزرگ برقرار شده و اجرا متوقف می‌شود و حرکتِ مجددِ ارکستر با شدت آغاز می‌شود. جهش مانهایمی می‌تواند با سرعتیسرعت صعودیِ یک [[آکورد]] [[آرپژ|شکسته]] از پایین‌ترین [[گستره صوتی]] [[بیس (صدا)|باس]] تا بالاترین صدا در منطقهٔ صوتی [[سوپرانو]] امتداد داشته باشد. تأثیرات این حرکت را می‌توان در [[موومان]] چهارم [[سمفونی شماره ۴۰ (موتسارت)|سمفونی شماره ۴۰]]، اثر [[موتسارت]] و همچنین شروع [[سونات شماره ۱ پیانو (بتهوون)|سونات پیانو شماره ۱]]، اثر [[بتهوون]] مشاهده کرد.