محمدباقر شریف طباطبایی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمد باقر شریف طباطبایی''' (۲۲ آبان ۱۲۰۲<ref name=":0"/> - ۱۴ آذر ۱۲۸۰) اهل روستای [[قهی]]، [[استان اصفهان]]<ref>رسالهٔ کلیات خود ایشان</ref><ref>لغت نامه دهخدا</ref> از عالمان [[شیعه دوازده‌امامی|شیعهٔ]] سدهٔ سیزدهم [[هجری قمری]] بود. وی از مشایخ [[شیخیه]] پس از حاج[[محمدکریم محمد کریمخان کرمانی]] و همچنین از مطرح‌ترین مخالفان نظریه [[وحدت ناطق شیعی|وجوب وحدت ناطق شیعی]] است که توسط [[محمد خان کرمانی]] مطرح و پایه‌گذاری شد.

میرزا محمد باقر از نوادگان [[محقق سبزواری|ملامحمد باقر محقق سبزواری]].<ref name=":0"/> (صاحب کفایة و ذخیرة) است و نسب او چنین می‌باشد: محمد باقر بن محمد جعفر بن محمد صادق بن عبدالقیوم بن اشرف بن محمد ابراهیم بن محمد باقر محقق سبزواری.<ref>مهدوی، سید مصلح الدین (۱۳۷۱)، خاندان<span class="CheckDictation-marked CheckDictation-marked-شیخ" id="tool-.D8.B4.DB.8C.D8.AE" style="background-color: rgb(145, 145, 255);"> شیخ </span>الاسلام اصفهان، گل بهار اصفهان، ص166</ref> پدر میرزا محمد باقر، میرزا جعفر از پیروان [[احمد احسائی|شیخ احمد احسائی]] بود.<ref name=":0"/>

شریف طباطبایی برای تحصیل علم به کرمان رفت و مدتی به درس مرحوم محمد [[کریم خان]] کرمانی حاضر شد. پس از چند سال به دستور استادش به [[نائین]] رفت تا مردمان آن منطقه را به علم دعوت کند، شریف طباطبایی پس از چند سال به کرمان بازگشت و نزد همان استاد به ادامهٔ تحصیل پرداخت اما با گذشت چند سال دوباره به دستور استاد و تقاضای مردم [[همدان]] به همدان رفت و به تبلیغ دین پرداخت. پس از مرگ استادش، در سال ۱۲۸۸ شاگردان استادش هم به جمع پیروان او پیوستند و به همدان آمدند اما پس از یورش به شیخیه همدان و کشته شدن اطرافیان شریف طباطبایی در اسفند ۱۲۷۶ (برابر با [[عید فطر]] ۱۳۱۵ هـ. ق) او به همراه خانواده اش به [[شهر ری]] و سپس به روستایی در کویر به نام [[جندق]] مهاجرت کرد.

از همسر سوم (زهرا خانم دختر ابوالحسن رضوی از [[محله کبابیان|سادات کبابیان همدان]]) یک پسر به نام '''میرزا محمد''' و پنج دختر داشت که داماد اول وی پسر میرزا ابوتراب نفیسی به نام دکتر ابوالقاسم خان ملقب به انتظام الاطباء بود و دومی میرزا جبارخان ملقّب به بنان همایون پسر میرزا تقی خان تلگرافچی بود، و داماد سوم وی نامش مشخص نیست و داماد چهارم و پنجم وی از اهالی [[جندق]] و از فرزندان میرزا جواد جندقی به نام‌های میرزا محمدباقر و میرزا مصطفی طباطبائی بودند. همچنین دختر میرزا تقی خان را هم برای فرزند بزرگ خود میرزا عبدالله خواستگاری نمود.<ref name=":0"/>

محمدباقر شریف طباطبایی در ۱۴ آذر ۱۲۸۰ برابر با ۲۳ شعبان ۱۳۱۹ هجری قمری از دنیا رفت و در جندق به خاک سپرده شد و چون وصیت کرده بود که در مشهد به خاک سپرده شود چندین سال بعد بدن او را به [[مشهد]] انتقال دادند و در نزدیکی [[علی بن موسی الرضا]] به خاک سپردند.<ref>کتاب تاریخ<span title="عبرت" class="CheckDictation-marked CheckDictation-marked-عبرة" id="tool-.D8.B9.D8.A8.D8.B1.D8.A9" style="background-color: rgb(255, 200, 145);"> عبرة </span>لمن<span title="اعتبار" class="CheckDictation-marked CheckDictation-marked-اعتبر" id="tool-.D8.A7.D8.B9.D8.AA.D8.A8.D8.B1" style="background-color: rgb(255, 200, 145);"> اعتبر</span></ref><ref name=":0">کتاب تابشی از آفتاب</ref><ref>کتاب زندگی‌نامه مولای بزرگوار<span class="CheckDictation-marked CheckDictation-marked-مرحوم" id="tool-.D9.85.D8.B1.D8.AD.D9.88.D9.85" style="background-color: rgb(145, 145, 255);"> مرحوم</span><span class="CheckDictation-marked CheckDictation-marked-حاج" id="tool-.D8.AD.D8.A7.D8.AC" style="background-color: rgb(145, 145, 255);"> حاج </span>میرزا محمد باقر شریف اعلی الله مقامه</ref>