| این نسخه که توسط [[محمدباقر آقامیری]] تذهیب و [[حسنحسین الههالهی قمشه‌ای]] تصحیح شده است، از معدود نسخ برجستهٔ خوش‌نویسی‌شدهٔ ''دیوان'' در عصر جدید است. خط امیرخانی در نوشتن ''دیوان'' زیباست و از نظر مفردات و ترکیبات هم دلنشین است. در این نسخه صفای ضمیر خوشنویس را می‌توان احساس کرد. علاوه بر دقت امیرخانی در تحریر مفردات، شیوهٔ او در ترکیب هم زیباست و گاهی مفردات را فدای ترکیب کرده که البته این موضوع در خوشنویسی‌های دیگر ''دیوانِ'' حافظ هم کم و بیش مشاهده می‌شود، مانند پرتاب کردن قلم در برخی جاها یا کوچک نوشتن الف یا هر نویسهٔ دیگر. حتی در برخی موارد خستگی یا بی‌حوصلگی خوشنویس نیز احساس می‌شود. بااین‌حال این اثر نیز مانند همهٔ کارهای قلمی امیرخانی، دلنشین و ماندگار است. این اثر ۵۳۶ صفحه‌ای در قطع وزیری و جلد سخت، گالینگور همراه با قاب کشویی و کاغذ گلاسه چاپ شده است.<ref>{{پک|چراغی|۱۳۹۷|ف=خوشنویسی‌های دیوان حافظ|ک=دانشنامهٔ حافظ|ج=۲|ص=۱۰۱۰|رف=چراغی۱}}</ref>
|-
| align="center" | چاپ دوم در سال ۱۳۶۹ توسط [[انتشارات نگار]]
