معاویة بن ابی‌سفیان: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۵:
}}
 
'''معاویه یکم''' (به عربی: معاویة بن أبی‌سفیان) (زاده ۶۹۷ به روایتی ۶۰۵ - درگذشت ۶۸۰ میلادی) بنیانگذار [[خلافت اموی]] و نخستین خلیفه این سلسله بود. او از سال ۶۶۱ میلادی تا هنگام مرگ خلافت کرد. معاویه کمتر از ۳۰ سال پس از درگذشت پیامبر اسلام و مدت بسیار کوتاهی پس از خلفای راشدین خلیفه گردید. معاویه دادگستری و پارسایی خلفای راشدین را نداشت ولی نخستین خلیفه ای است که نامش بر روی مسکوکات، سنگ و فلزنوشت‌ها و اسناد باقیمانده از ظهور خلافت اسلامی ثبت شده‌است. معاویه و پدرش ابوسفیان از خویشاوندان دور قریشی محمد بودند و در ابتدا با اسلام و پیامبر مخالفت می‌کردند. پس از [[فتح مکه]] در سال ۶۳۰ میلادی، معاویه به عنوان یکی از قرآن تعیین گردید. معاویه در زمان خلافت ابوبکر (خلافت: ۶۳۲–۶۳۴) به همراه برادرش [[یزید بن ابی‌سفیان]] به عنوان طلایه دار سپاه مسلمانان در [[فتح شام به‌دست مسلمانان|فتح شام]] منصوب شدند. وجه سیاسی و مقام حکومتی معاویه به تدریج افزایش پیدا کرد به طوریکه در زمان خلافت [[عثمان]] (خلافت: ۶۴۴–۶۵۶) به عنوان والی شام حکمرانی کرد.
 
== پیش از اسلام ==