فریدریش یکم، امپراتور مقدس روم: تفاوت میان نسخه‌ها

پیشروی ''فریدریش بارباروسا'' برای ''صلاح‌الدین ایوبی'' از آن جهت نگران‌کننده بود که مسلمانان تمام نفرات و [[تجهیزات]] را در برابر [[عکا]] متمرکز کرده و مستقر شده بودند یا در حال حرکت به سوی آنجا بودند و در نتیجه مرزهای شمالی از وجود سپاهیان مدافع و بازدارنده خالی بودند، صلاح‌الدین با نگرانی به جانب سمت شمالی [[حلب]] که کلید شمال [[سوریه]] بود، می‌نگریست{{سخ}}.

قلیچ ارسلان از گذرگاه‌ها حفاظت می‌کرد و مانع عبور آلمانی از راه‌های مناسب می‌شد و همه چیز را در سر راهشان نابود می‌کرد تا از جهت آذوقه و علیق به زحمت بیفتند، حتی [[قطب الدین ملکشاه دوم]]، فرزند ارشد قلیچ ارسلان در برابر [[قونیه]]، به مبارزه با فریدریش دست زد هر چند به علت شمار فراوان سپاهیان فریدریش از آنان شکست خورد، بعد از این جنگ دروازه‌های قونیه به روی ارتش فریدریش باز شد و توانستند پس از عبور پُر دردسر از آسیای صغیر، چند روزی را به استراحت بپردازند، پس از پنج روز استراحت و تمدید نیرو و سازماندهی سپاه امپراتور مقدس آماده می‌شد تا به سوی [[دشت]]های سوریه سرازیر شود{{سخ}}.

فریدریش در روز ۳۰ می‌در نزدیکی [[لارنده]] از [[رشته کوه]]های [[توروس]] گذشت و به سوی مرز [[ترکیه]] و [[ارمنستان]] پیشروی کرد، از آن جا از راه [[ایالت]] [[ایسوری شرقی]] که در آن روزگار [[ارامنه|ارمنی نشین]] بود تا [[بندر]] [[سلوکیه]] که تقریباً در برابر خاک [[انطاکیه]] واقع است سرازیر شد، از [[راتیسزل]] در کنار رود [[دانوب]] تا سلوکیه در شمال [[مدیترانه]]، فریدریش بارباروسا به همراه دست کم یکصد هزار مرد که بیشترشان پیاده بودند، نزدیک به دو هزار و پانصد [[کیلومتر]] راه طی کرده بودند، در طول مسیر نزدیک به شصت هزار آلمانی مرده بودند و بدین ترتیب از لشکر عظیم امپراتور مقدس، فریدریش، به تقریب چهل هزار نفر بیشتر نمانده بود، در عین حال هنوز هم به حد کافی پر شمار بودند که خبر ظهورشان در سواحل انطاکیه، صلاح‌الدین را دچار نگرانی کند<ref>صلاح‌الدین ایوبی، آلبر شاندور، ترجمه روح بخشان، صفحات ٣٢٤ تا ٣٢٥</ref>