شولستان: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: برگردانده‌شده ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۱:
'''شولستان''' نام پیشین شهرستان‌های [[شهرستان ممسنی|ممسنی]] و رستم در [[استان فارس]] است. در این منطقه طایفه ممسنی از ایل‌های [[مردم لر|لر]] ساکن است. ممسنی تا زمان قاجاریه شولستان نام داشت.
شول: سیروس برهام و محمدعلی عونی و اسکندر امان الهی براین اصرار دارند که اینان کورد می باشند و برای این که این مسئله را مجدداً تکرار نکنیم(هردو بابت فضلویه و ممسنی و رویدادهای تاریخی را بخوانید) بطور کلی تیره شول در مناطق گسترده ای از ایران پراکنده هستند و از آنان می توان: شول در منطقه ممسنی را ذکر کرد. تیره شول در کناره جاده شیراز و اردکان، شول کبیر در مناطق بوشهر، شول بزی(کورد) در استان فارس، تیره کوردان شول از چند بخش تشکیل شده اند: تیره لوری: در این تیره از خاندانهای بهروز، محمد مرادی، محمدخان تشکیل و زمستانها در بهروز و سرحد دانه و روستاهای سغلات بنو بالا و تابستانها نیز درکوه های هرم کاربون از توابع منطقه هرم مبارک آباد بسر میبرند. ولی خاندان عباس وشهباز، زمستانها را در روستاهای حسین آباد و باغوک بنوی بالا و تابستانها را در بیشه زرد و مبارک آباد می گذارنند. تیره مالکی: مردمان این تیره که ازکوردان علی میرزا هستند و زمستانان را در مناطق باغوک و تابستانها به مبارک آباد میروند. قبیله لشنی: این قبیله از سه تیره تشکیل شده است: پسران آغامیرزا در زمستانها در بین مناطق مبارک آباد، نمودن، خونگشت، کافتر، چشمه رعنا و حسین آباد به سر میبرند و در تابستانها در مناطق مبارک آباد و تنگه(دره) حنا اطراق می نمایند. حمدمیرزا: در زمستانها در گوردشیری و شرق دریاچه ی خشک به سر میبرند و تابستانها نیز در کوه های هردشت و مبارک آباد می باشند. ایاض عیسی: زمستانها در کافتر و تابستانها در تنگه آشبی و مناطق گرم کوه. مراد شفیع: خانواده های این تیره به نامهای آغارضا و حاجی حیدری، زمستانها به شمال کوه کاظم آغا میروند. جمشیدی: این طایفه نیز از چهار تیره شکل گرفته است: پسران حاجی آغا: در زمستانها به علی آباد و چهاردانگه حسین آباد و تابستانها به کوه کلک و کوه الهر کوچ می نمایند. پسران آغابیگ: زمستانها بسوی حسسین آباد و سرحد شش دانگه و تابستانها به نزدیکی کوه گرم میروند. پسران نوروزخان: زمستانها به موسه غلات و چشم پدنه و تابستانها به مبارک آباد کوچ می کنند. پسران ایاض: زمستانها در علی آباد و تل ضغا آزادگان و تابستانها در موه گر بسر میبرند. طایفه خلجی: پسران آغامیرزا، مصدق و غلام در تابستانها به شاه غلات و کوه سیب و تابستانها به تنگه خونی و کودنارنجی و تنگه آب میروند. ارباب دار: زمستانها در مناطق چشمه رعنا، کافتر و گردنه امامزاده سید و تابستانها در تنگه میشون و تنگه ده بسر میبرند. بجز اینانی را که ذکر کردیم، عشیره ای دیگری به نام لور شولی در اطراف سیرجان سکونت دارند و دو تیره می باشند: اهنباری: در زمستانها بسوی امیرآباد و در تابستانها به آراداهرین و شیرویه کوچ می کنند. شولی تاتی: در زمستانها در بیدگرد و در تابستانها نیز در زردشت بسر میبرند.
ابن بطوطه که در سال ۷۳۰ ه.ق [[کازرون]] را دیده‌است گوید اطراف [[کازرون]] را بلادالشول گویند و امروز به شولستان معروف است.<ref>[[سفرنامه ابن بطوطه]]</ref>[[لسترنج]] در کتاب [[جغرافیای تاریخی سرزمین‌های خلافت شرقی]] می‌نویسد «بلادالشول» نام بلوکی است در فارس. این ناحیه در دورهٔ ساسانیان در منطقهٔ [[شاپورخوره]] بود و قصبهٔ آن را شاپور اول بنا نهاد و در سال ۲۳ ه.ق (۶۴۳ م.) عثمان بن ابی العاص این منطقه را به تصرف درآورد. شولستان پس از یک دورهٔ ویرانی مجدداً در عهد اتابک چاولی (متوفی در ۵۱۰ ه.ق دست نشانده [[سلجوقیان]]) آبادگردید و در اواخر دوره صفویه یا پس از قیام نادر جنگجویان لر ممسنی، شولستان را تصرف نمودند و این ناحیه بدیشان منسوب گردید و اینک آن را بلوک ممسنی خوانند که مساحت آن ۱۰۰ * ۶۰ میل مربع و محدود است از مشرق به کامفیروز و اردکان و از شمال و غرب زرگرد و لرستان و کهگیلویه و از جنوب کازرون و کوهمره شگفت.<ref>لسترنج. گای. جغرافیای تاریخی سرزمین‌های خلافت شرقی. ص ۲۸۸</ref>
| |||