ایروان: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۱۴۵:
{{اصلی|استان ایروان}}
 
در جریان [[جنگ‌های ایران و روسیه|جنگ دوم ایران و روسیه]] در قرن نوزهم میلادی، [[جنگ ایران و روسیه (۱۸۲۸–۱۸۲۶)|جنگ ۱۸۲۶–۱۸۲۸ ایران و روسیه]]، سربازان روسی به فرماندهی ژنرال [[ایوان پاسکویچ]] روس‌ها ایروان را در ۱ اکتبر ۱۸۲۷ [[فتح ایروان|فتح کردند]]
.<ref name="SAE"/><ref>{{cite book|last=Ferro|first=Mark|title=The Use and Abuse of History: How the Past Is Taught to Children|publisher=Routledge|year=2003|location=London|page=233|isbn=0-415-28592-5}}</ref><ref>{{cite book|last=Kirakossian|first=Arman J.|title=British Diplomacy and the Armenian Question: From the 1830s to 1914|publisher=[[Gomidas Institute]]|year=2003|location=New York|page=142|isbn=1-884630-07-3}}</ref> ایرانی‌ها رسماً در سال ۱۸۲۸ در پی [[عهدنامه ترکمانچای]] ایروان را واگذار کردند.<ref>Timothy C. Dowling [https://books.google.nl/books?id=KTq2BQAAQBAJ&pg=PA728&dq=russo+persian+war+1804-1813&hl=nl&sa=X&ei=QnOXVJXpCcz7UPevhPAK&ved=0CCcQ6AEwAQ#v=onepage&q=russo%20persian%20war%201804-1813&f=false ''Russia at War: From the Mongol Conquest to Afghanistan, Chechnya, and Beyond''] p 729 ABC-CLIO, 2 December 2014 {{شابک|1598849484}}</ref>پس از ۳ قرن سیطره ایران، ایروان به همراه بقیه [[ارمنستان شرقی]] به عنوان «[[ابلاست ارمنستان]]» تعیین شد، و [[ارمنستان روسیه]] به صورت بخشی از [[امپراتوری روسیه]] درآمد، که تا زمان فروپاشی این امپراتوری در سال ۱۹۱۷ برقرار بود. روس‌ها از فرایند مهاجرت معکوس جمعیت ارمنی از ایران و ترکیه حمایت کردند. با اسکان مجدد جمعیت ارمنی، درصد ارامنه در ایروان از ۲۸٪ به ۵۳٬۸٪ افزایش یافت. نیت از اسکان مجدد ایجاد یک سد دفاعی [[روسیه|روسی]] در خاورمیانه بود.<ref>The Nagorno-Karabakh Conflict: A Legal Analysis. Heiko Krger, Heiko Krüger. Springer, 2010. {{شابک|3-642-11787-2}}, {{شابک|978-3-642-11787-9}}.</ref> در سال ۱۸۲۹, مهاجران ارمنی از ایران در شهر سکنی داده شدند و بخش جدیدی از شهر ساخته شد.