گاز نجیب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''گازهای نجیب'''<ref>''گاز نجیب'' از واژه‌های مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی به جای ''Noble Gas'' در انگلیسی و در حوزهٔ شیمی است. {{یادکرد وب |نویسنده= |نشانی=http://www.persianacademy.ir/UserFiles/File/Mosavvab/05_LATIN.rar |عنوان=فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان ـ دفتر پنجم، بخش لاتین |ناشر=فرهنگستان زبان و ادب فارسی |تاریخ= |تاریخ بازبینی=۲ فروردین ۱۳۹۱ |صفحه=۷۵ |archiveurl=https://web.archive.org/web/20111226133323/http://persianacademy.ir/UserFiles/File/Mosavvab/05_LATIN.rar |archivedate=۲۶ دسامبر ۲۰۱۱ |dead-url=yes }}</ref> که بی‌بو و بی‌رنگ و بی مزه هستند، به عنصرهای [[هلیوم]]، [[نئون]]، [[آرگون]]، [[کریپتون]]، [[زنون (عنصر)|زنون]]، [[رادون]] و [[اوگانسون]] گفته می‌شود که همه در دمای اتاق [[گاز|گازی]] هستند و در گروه A8 [[جدول تناوبی]] قرار دارند. به استثنای [[هلیوم]]، تمام گازهای نجیب دارای آرایش الکترونی خارجی ns² np⁶ هستند که آرایش‌های بسیار پایدارند.

 

 

تا سال ۱۹۶۰ میلادی تصور می‌شد که این گازها به علت داشتن [[عدد اکسیداسیون]] برابر «صفر» [[گاز بی‌اثر|بی‌اثر]] هستند و تمایل به تشکیل ترکیب ندارند. تمامی گازهای نجیب ماکزیمم تعداد الکترون را در لایه بیرونی (آخر) الکترونی خود دارا بوده (گاز هلیم ۲ و بقیه گازها ۸ الکترون) و تمایل اندکی به گرفتن یا از دست دادن الکترون دارند که همین خاصیت موجب پایداری آنها شده است. در مورد گازهای هلیوم، نئون و آرگون ترکیب شناخته شده‌ای ثبت نشده ولی [[کریپتون]] در واکنش با [[فلوئور]] تشکیل ماده جامد بی‌رنگی می‌دهد. [[زنون (عنصر)|زنون]] هم تشکیل ترکیبات زیادی با اکسیژن و فلوئور ایجاد می‌کند.