جیمز ششم و یکم: تفاوت میان نسخه‌ها

|coronation۱coronation1=۲۹ ژوئیه ۱۵۶۷

پادشاهی جیمز در اسکاتلند با ۵۷ سال و ۲۴۶ روز از تمام پیشینیانش طولانی‌تر بود. او به اکثر اهدافش در اسکاتلند رسید اما در انگلستان با مشکلات بزرگی از جمله [[توطئه باروت]] در سال ۱۶۰۵ و مشکلات متعدد با پارلمان انگستان مواجه شد. در دوره سلطنت جیمز دوره طلایی ادبیات و درام الیزابت ادامه پیدا کرد و نویسندگانی همچون [[ویلیام شکسپیر]]، [[جان دان]]، [[بن جانسن]] و سر [[فرانسیس بیکن]] به شکوفایی یک فرهنگ ادبی پر رونق کمک کردند.<ref>{{یادکرد کتاب|نشانی=https://www.worldcat.org/oclc/53477443|عنوان=The Cambridge history of British theatre.|تاریخ=2004|ناشر=Cambridge University Press|شابک=0521827906|مکان=Cambridge|oclc=53477443}}</ref> جیمز خود نیز ادیب برجسته ایی بود کتاب‌های متعددی مانند قانون حقیقی پادشاهی‌های آزاد(۱۵۹۸) تألیف کرد. او حامی ترجمه انجیل به زبان انگلیسی بود که بعدها به نام او شهرت یافت. سر آنتونی ولدون ادعا کرد که او به لقب “عاقلترین«عاقلترین احمق مسیحیت”مسیحیت» نامیده شده، لقبی که تا امروز با شخصیت او مانده استمانده‌است. از نیمه دوم قرن بیستم تاریخدانان در مورد شهرت جیمز بازنگری کرده و از او به عنوان یک پادشاه فکور و جدی یاد کردند. او عمیقاً به سیاست صلح متعهد بود و تلاش کرد از درگیر شدن در جنگ‌های مذهبی خودداری کند، خصوصاً در دوره [[جنگ سی‌ساله|جنگهایجنگ‌های سی ساله]] (۱۶۱۸-۱۶۴۸۱۶۱۸–۱۶۴۸) که قسمت‌های وسیعی از اروپای مرکزی را به نابودی کشید. او همچنین تلاش کرد که از قدرتمند شدن عناصر [[باز جنگ‌طلب|باز جنگ طلب]] در پارلمان انگلستان که خواهان جنگ با اسپانیا بودند جلوگیری کند اما موفق نشد.<ref>{{یادکرد کتاب|نشانی=https://www.worldcat.org/oclc/398743|عنوان=The early Stuarts, 1603-1660.|نام خانوادگی=1892-1957.|نام=Davies, Godfrey,|تاریخ=1959|ناشر=Clarendon Press|شابک=0198217048|ویرایش=2d ed|مکان=Oxford,|oclc=398743}}</ref>