موسیقی باروک: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جزبدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: برگردانده‌شده ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه وظیفه تازه‌وارد |
جزبدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: برگردانده‌شده ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه وظیفه تازه‌وارد |
||
خط ۹:
در دورهٔ آغازین، موسیقی بر اساس متن‌هایی بسیار پرشور و احساس نگاشته می‌شد و تعجبی نیست که [[موسیقی‌دان|موسیقی‌دانان]] [[مردم ایتالیا|ایتالیایی]] آن زمان، [[اپرا]] را به وجود آوردند. در دورهٔ آغازین، آهنگ‌سازان بافت [[هم‌صدایی|هوموفونیک]] را بر بافت [[چندصدایی|پلی‌فونیک]] رنسانس ترجیح دادند؛ هر چند در دورهٔ پایانی، بار دیگر موسیقی‌دانان به پلی‌فونی بازگشتند. آهنگ‌سازان دورهٔ آغازین، [[مطبوعیت (موسیقی)|دیسونانس‌ها]] را با آزادی بیش‌تری به کار گرفتند. بر تضادهای صوتی نیز تأکید می‌شد؛ حال آن‌که در رنسانس، [[ساز]]ها -اگر به کار گرفته می‌شدند- [[ملودی]] [[خواننده|آوازخوان]] را مضاعف می‌کردند (مشابه آنچه در اغلب موارد در [[موسیقی سنتی ایرانی]] شنیده می‌شود)، اما در دورهٔ آغازین باروک صداهای آوازی با خط‌هایی ملودیک که ویژهٔ ساز به نگارش درآمده بود، همراهی می‌شد.
در دورهٔ میانی باروک، سبک موسیقایی نویی که از [[ایتالیا]] نشأت گرفته بود، در تمام کشورهای اروپایی گسترش یافت. مدهای [[قرون وسطی|قرون وسطایی]] یا کلیسایی، اندک اندک جای خود را به گام‌های [[ماژور]] و [[گام مینور|مینور]] سپردند. دیگر ویژگی برجستهٔ باروک میانی، اهمیت بی‌سابقهٔ موسیقی‌سازی بود که در این میان، سازهای خانوادهٔ [[آلات موسيقي|ویولن]] محبوب‌ترین سازها بودند.
در دورهٔ پایانی، بسیاری از جنبه‌های [[هارمونی]] پدید آمد. در این دوره، موسیقی‌سازی اهمیتی هم‌پایهٔ موسیقی‌سازی یافت. در این دوره، بار دیگر موسیقی پلی‌فونیک اوج گرفت و آهنگ‌سازی مانند یوهان سباستیان باخ، به اوج استادی در این امر رسیدند.
| |||