موسیقی باروک: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جزبدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: برگردانده‌شده ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه وظیفه تازه‌وارد
۲ ویرایش Seetaaree (بحث) برگردانی شد (توینکل)
برچسب: خنثی‌سازی
خط ۵:
== دوره‌های زمانی ==
[[پرونده:Baschenis - Musical Instruments.jpg|بندانگشتی|270px|سازهای دوره [[باروک]]: [[ویولن]]، [[هارپسیکورد]]، گیتار باروک، لوت، ویول باس، هوردی گوردی]]
این دوره از نظر زمانی بین دورهٔ [[تاریخ|رنسانس]] و دورهٔ [[کلاسیسیسم|کلاسیک]] قرار دارد. این دوره را در موسیقی، به سه دورهٔ آغازین (۱۶۰۰–۱۶۴۰)، میانی (۱۶۴۰–۱۶۸۰) و پایانی (۱۶۸۰–۱۷۵۰) تقسیم می‌کنند. بااین‌که امروزه آثار دورهٔ پایانی باروک معروف‌ترین آثار این سبک هستند، اما دورهٔ آغازین، با موسیقی‌دانانی چون [[مونته‌وردی]] یکی از انقلابی‌ترین دوره‌های [[تاریخ موسیقی]] است.
 
در دورهٔ آغازین، موسیقی بر اساس متن‌هایی بسیار پرشور و احساس نگاشته می‌شد و تعجبی نیست که [[موسیقی‌دان|موسیقی‌دانان]] [[مردم ایتالیا|ایتالیایی]] آن زمان، [[اپرا]] را به وجود آوردند. در دورهٔ آغازین، آهنگ‌سازان بافت [[هم‌صدایی|هوموفونیک]] را بر بافت [[چندصدایی|پلی‌فونیک]] رنسانس ترجیح دادند؛ هر چند در دورهٔ پایانی، بار دیگر موسیقی‌دانان به پلی‌فونی بازگشتند. آهنگ‌سازان دورهٔ آغازین، [[مطبوعیت (موسیقی)|دیسونانس‌ها]] را با آزادی بیش‌تری به کار گرفتند. بر تضادهای صوتی نیز تأکید می‌شد؛ حال آن‌که در رنسانس، [[ساز]]ها -اگر به کار گرفته می‌شدند- [[ملودی]] [[خواننده|آوازخوان]] را مضاعف می‌کردند (مشابه آنچه در اغلب موارد در [[موسیقی سنتی ایرانی]] شنیده می‌شود)، اما در دورهٔ آغازین باروک صداهای آوازی با خط‌هایی ملودیک که ویژهٔ ساز به نگارش درآمده بود، همراهی می‌شد.
 
در دورهٔ میانی باروک، سبک موسیقایی نویی که از [[ایتالیا]] نشأت گرفته بود، در تمام کشورهای اروپایی گسترش یافت. مدهای [[قرون وسطی|قرون وسطایی]] یا کلیسایی، اندک اندک جای خود را به گام‌های [[ماژور]] و [[گام مینور|مینور]] سپردند. دیگر ویژگی برجستهٔ باروک میانی، اهمیت بی‌سابقهٔ موسیقی‌سازی بود که در این میان، سازهای خانوادهٔ [[آلات موسيقي|ویولن]] محبوب‌ترین سازها بودند.
 
در دورهٔ پایانی، بسیاری از جنبه‌های [[هارمونی]] پدید آمد. در این دوره، موسیقی‌سازی اهمیتی هم‌پایهٔ موسیقی‌سازی یافت. در این دوره، بار دیگر موسیقی پلی‌فونیک اوج گرفت و آهنگ‌سازی مانند یوهان سباستیان باخ، به اوج استادی در این امر رسیدند.