رولینگ استون: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Q2020 (بحث | مشارکت‌ها)
جز پیوند به دیگر مقالات ویکی پدیا
برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه وظیفه تازه‌وارد
جز چند توضیح تمکیلی اضافه کردم
خط ۲۲:
'''''رولینگ استون''''' {{انگلیسی|Rolling Stone}}، مجله‌ای [[ایالات متحده آمریکا|آمریکایی]] است که به [[موسیقی]]، [[سیاست]] و موضوعات [[عامه پسند]] می‌پردازد و هر دو هفته یک‌بار منتشر می‌شود.
 
رولینگ استون یکی از مشهورترین مجلات در زمینه موسیقی است که همیشه در ارائه برترین آهنگ‌های سال یا انتخاب برترین ترانه‌های قرن و غیره در صدر اخبار بوده‌است. در سال ۱۹۶۷ جن ونر و منتقد موسیقی، رالف گلیسونجی گلیسون، این مجله را در [[سان فرانسیسکو|سانفرانسیسکو]] تأسیس نمودند.
 
برخلاف سبک و سیاق نشریات آن زمان و گرایش‌های سیاسی افراطی که وجود داشت، رولینگ استون سعی نمود تا به صورت استانداردهای [[روزنامه‌نگاری]] سنتی فعالیت نماید و شاید جالب باشد بدانید که اولین مخاطبان و در حقیقت تبلیغ کنندگان آن هیپی‌ها بودند.

اولین شماره از این مجله در سال 1976 همراه با تصویر جان لنون بر روی جلدش منتشر شد. در اولین شماره از مجلهمجله، ونر در سرمقاله‌اش می‌نویسد: «این مجله تنها در مورد موسیقی نیست بلکه مجله‌ایست دربارهٔ مسائل مرتبط و تأثیرگذار بر روی موسیقی»
 
مجله رولینگ استون به عکاسی های برانگیزنده اش، تصاویر روی جلد، موسیقی دانان و خوانندگان همراه با هم، سیاست، ورزشکاران و بازیگران معروف است.
 
هرچند برخلاف این عنوان باید گفت که رولینگ استون مجله‌ای بود که بر طبق سیاست روز عمل می‌کرد. اما مهم‌ترین نکته در مورد رولینگ استون تأثیر عمیقی بود که بر روی موسیقی دهه ۷۰ گذاشت و فرهنگ موسیقی عامیانه و پاپ را در بین عموم مردم گسترش داد.
 
این مجله در دهه 1990، سمت و سوی تمرکزش را به سمت خوانندگان جوانی که در حال و هوای برنامه های تلوزیونی جوان گرا، بازیگران فیلم ها و موسیقی های معروف هستند، هدایت کرد و گسترش داد.
 
بسیاری از نویسندگان سابق آن مانند: P.J.O'Rourke و Kurt Loder در حال حاضر در کانال مشهور [[ام‌تی‌وی|MTV]] مشغول به فعالیت می‌باشند و یکی از نکاتی که این مجله از آن به هیچ عنوان استفاده نمی‌کرد موسیقی بود! بلکه حواشی مربوط به دنیای موسیقی بود که بیشتر مورد انعکاس قرار می‌گرفت تا خود موسیقی. داستان‌های دنباله‌دار نیز یکی از مواردی بود که موجب مقبولیت بیشتر مجله از سوی عامه مردم بود.