بخشی از [[نفت]]، که بیشتر متشکل از [[هیدروکربن]]های‌های C<sub>7</sub> و C<sub>8</sub> است و در محدوده ۹۰ تا ۱۴۰ درجه سانتی گراد به جوش می‌آید. این بخش را [[نفتا (سوخت)|نفتا]]ی سنگین نیز می‌نامند.<ref>{{citation | editor=David R. Lide | title=[[CRC Handbook of Chemistry and Physics]] | edition=90th | year=2010 | publisher=CRC Press | pages=2–56}}</ref><ref>"Chemistry of Hazardous Materials, Third Edition", Meyer, E., Prentice Hall, 1998, page 458.</ref> از لیگروئین به عنوان [[حلال (شیمی)|حلال]] آزمایشگاهی استفاده می‌شود. محصولاتی با نام لیگروئین می‌توانند دارای دامنه جوش تا ۶۰ تا ۸۰ درجه سانتی گراد باشند و ممکن است نفتای سبک نامیده شود.<ref name="phenix">{{citation | author=Alan Phenix | title=Generic Hydrocarbon Solvents: a Guide to Nomenclature | journal=[[Western Association for Art Conservation#Newsletter|WAAC Newsletter]] | volume=29 | issue=2 | year=2007 | url=http://cool.conservation-us.org/waac/wn/wn29/wn29-2/wn29-204.pdf}}</ref> به‌طور کلی لیگروئین یک اتر نفت است.
