طول و عرض خاک چهار محال از قریه شیخ شبان (که مرات البلدان از آن بنام شیخ چوپان یاد نموده است ) واقع ر مغرب و سر حد خاک فریدن تا قریه نقنه در مشرق چهار محال و سر حد خاک سمیرم (اصفهان ) به مسافت تقریبی بیست و دو فرسخ ۱۳۶ کیلومتر و عرض آن از شهر سامان در شمال غربی تا قریه ده چشمه در جنوب شرقی در حدود نه فرسخ پنجاه و چهار کیلومتر و از گردنه رخ تا گردنه سولگان به مسافت شانزده فرسخ نو و شش کیلومتر تقریبی است و چون مشتمل بر چهار بلوک و یا چهار ناحیه است معروف به این اسم گردیده بلوکات آن به تفکیک عبارتند از :
*ناحیه '''رار'''؛( که به غلط آن را در لفظ عامیانه لار هم می‌گویند. ) حدود این ناحیه جنوبی به شیراز شمالی به فریدن شرقی به [[اصفهان]] غربی به [[میزدج]] است . ( شهرهایشهر مهم آن عبارتند از : [[شهرکرد]] ، [[کیان (شهرکرد)|شهرکیانفرخ‌شهر]] ، فرخشهرکیان ، (شهرک ) هفشجان ، سامان ، بن. )
*ناحیه '''کیار''': حدود7حدود آن از قرار ذیل است : شمالی به میزدج جنوبی به گندمان ، مغربی به پشتکوه بختیاری شرقی به لنجان ، (از شهر ها و روستا های مهم آن می توان : شلمزار ، دزک ، دستگرد ، را نام برد.
*ناحیه '''میزدج''': (این ناحیه نیز قبلا به صورت مزدج خوانده می شده) در جلگه واقع است اطرافش از هر سمت کوه است چمنی وسط این دشت هست مسمی به چمن(کران) تخمیناً یک فرسخ زمین چمن است . حدود ناحیه میزدج از این قرار است جنوبی به بلوک کیار شرقی به رار غربی به بختیاری شمالی به فریدن (شهر ها و روستاهای عمده این ناحیه عبارتند از( فارسان ، جونقان ، چلیچه ، گوجان ، و بابا حیدر ،) این ناحیه به عمدتاً دست خوانین بختیاری اداره می شده که عمده دلیل ان به سبب ییلاق های عشایر بختیاری از قرون قبل و نیز عبور محور ارتباطی جلگه خوزستان به نقاط مرکزی ایران خصوصا ً اصفهان از طرق جاده معروف به بختیاری یا لینچ در سال های آخر حکومت قاجاریه و ابتدای پهلوی می باشد.
*ناحیه '''گندمان''': ( که در قدیم بصورت کندمان املا میگردیده ) دارای حدودی از این قرار می باشد شمالی به میزدج ، جنوبی به خاک شیراز ، شرق به سمیرم غربی ، به بختیاری و پشتکوه ، (بختیاری) شهر ها و روستا های مهم آن عبارتند از (بروجن ، گندمان ، بلداجی ، سفید دشت و فرادنیه ، ) این ناحیه از دیرباز به سبب وجود امکانات طبیعی و نیز چمن آن که بعنوان یک منبع تامین علوفه و آذوقه سپاهیان در ایام صلح و نیز مواقع جنگ در مناطق داخلی و مرکزی ایران مورد توجه استراتژیکی بوده ونیز موقعیت سیاسی خاصی که از طریق بر سر راه قرار داشتن فارس به اصفهان دارا بوده مورد عنایت دولت ها از ابتدا تا انقراض قاجاریه قرار داشته است از زمان ارسلان فرزند طغرل سلجوقی هست که با نام این ناحیه در منابع روبرو میشویم هر چند بر اساس قراین و شواهد تاریخی پیش از آن نیز این ناحیه دارای اهمیت بوده است. <ref> چهار محال در عصر صفویه ج۱</ref>
