سجاد: تفاوت میان نسخه‌ها

زین‌العابدین تنها یکی از پسرانِ [[حسین بن علی]] بود که علی نام داشت. تاریخ‌نگارانی چون [[قاضی نعمان|قاضی نُعمان]] [[اسماعیلیه|اسماعیلی]]، او را برادرِ اَرشد می‌دانند و از او به‌عنوان «علیِ‌اکبر» نام می‌برند و برادر شهیدش در کربلا را «علیِ‌اصغر» می‌نامند. در مقابل مورخانی از [[اهل سنت]] چون [[محمد بن جریر طبری|طَبَری]]، [[احمدبن یحیی بلاذری|بَلاذُری]]، [[ابن قتیبه|ابن قُتَیْبه]] و [[محمد بن سعد بن منیع|ابن سعد]]، زین‌العابدین را برادرِ کوچک‌تر — «علی‌اصغر» — می‌دانند و از برادرش با عنوان [[علی‌اکبر]] یاد می‌کنند. منابعِ شیعی،شیعه امامیه، [[علی‌اصغر]] را برادرِ سوم و نوزادی می‌دانند که او هم در کربلا کشته شد. برخی{{کدام}} دیگر زین‌العابدین را برادر میانی می‌دانند و او را «علی اَوْسَط» می‌نامند.<ref>{{پک|Kohlberg|2002|ف=Zayn al-ʿĀbidīn|ک=EI2|زبان=en}}</ref>

بنا به روایتی از [[شیخ طوسی،طوسی]]، عالم شیعه، حسین هنگام خروج از مدینه امانتی نزد [[ام سلمه]]، همسر بیوه [[محمد]] [[پیامبر اسلام]]، گذاشت و از او خواست هنگام مراجعتِ بزرگترین پسرش امانت را به او بدهد. و این امانت به سجاد تحویل داده شد. بر این اساس نتیجه گیری می شود که سجاد بزرگترین پسر حسین بوده است.<ref>{{پک|احمدی|1384|ک= امام سجاد (ع) الگوی زندگی |ص=29}}</ref>

[[کنیه|کُنیهٔ]] سجاد، ابوعبدالله، ابوالْحسین، ابوالْحسن، ابومحمّد و ابوبکر؛ و القابِ مشهورش «زین‌العابدین» (زینت پرستش کنندگان<ref>{{پک|احمدی |1384|ک= امام سجاد (ع) الگوی زندگی |ص=30}}</ref>)و «سجّاد (دائماً سجده‌کننده)» است.<ref>{{پک|میرزاپور|۱۳۸۷|ف=امامت امام زین‌العابدین|ک=دانشنامهٔ کلام اسلامی|ج=۱|ص=۴۴۷}}</ref><ref>{{پک|Kohlberg|2002|ف=Zayn al-ʿĀbidīn|ک=EI2|زبان=en}}</ref> القاب دیگرش، زَکیّ (پاک)، ذُوالثَّفِنات (اشاره به پینه‌هایی که روی پوستش در اعضای سجده، بسته شده بود<ref>{{پک|جعفریان|1381|ک=حیات فکری و سیاسی امامان شیعه علیهم السلام|ص=187}}</ref>)، اِمامُ‌الْمُؤْمِنین، اَلْأمین(مورد اطمینان و امانتدار<ref>{{پک|احمدی |1384|ک= امام سجاد (ع) الگوی زندگی |ص=29}}</ref>)، سَیِّدُالْعابِدین، قُدوَةُ‌الزّاهِدین، زَیْنُ‌الصّالِحین(زینت شایستگان<ref>{{پک|احمدی |1384|ک= امام سجاد (ع) الگوی زندگی |ص=29}}</ref>)، مَنارُالْقانِتین، إبنُ‌خِیَرَتَین و سَیِّدُالْمُتَّقین است. به‌نوشتهٔ [[سید جعفر شهیدی]]، مورخ شیعه، این‌ها لقب‌هایی نیست که به‌هنگام تولد به او داده باشند. همچنین لقب‌هایی نیست که از قرنِ سومِ هجری در قلمرو اسلامی یا در قرون سیزدهم و چهاردهم هجری در ایران رواج یافت؛ بلکه این لقب‌ها را مردم، — «مردم نه به‌معنای لُغَویِ کلمه، بلکه به‌معنای اصطلاحی آن، یعنی صرّافانِ گوهرشناس و عارفان انسان‌جو» — به زین‌العابدین داده بودند. به‌گفتهٔ شهیدی بیشترِ این مردم شیعه نبودند و او را منصوب از طرف خدا نمی‌دانستند، با این وجود نمی‌توانستند آنچه در او می‌بینند را نادیده بگیرند.<ref>{{پک|شهیدی|۱۳۷۴|ک=زندگانی علی بن الحسین (ع)|ص=۸–۹}}</ref><ref>{{پک|امین عاملی|۱۳۵۳|ک=زندگانی امام زین‌العابدین|ص=۲۱}}</ref>