تپه چغامیش: تفاوت میان نسخه‌ها

لطفا تاریخ را پاس بدارید و ترحریف نکنید نام اصلی زیغورات و نه چغامیش هدف تان ربط داد این اثر با لباس چوغا ولی اینطور نیست{{جعبه اطلاعات جای‌های تاریخی ایران

'''چغامیشزیغورات''' شهری از دوران پیش از اختراع خط است و قدمت آن به حدود ۳۴ قرن پیش از میلاد می‌رسد. چغامیش'''زیغورات''' را باید نخستین مرکز در ایران دانست که خط و کتاب، اول بار در آنجا ظاهر شده‌است. وجود چنین [[تپه‌های باستانی]] در [[چغامیش]]'''زیغورات''' دزفول سبب شده که چغامیش'''زیغورات''' را شهری از سپیده دم تاریخ بنامند.[[هلن جی کانتر]]

در [[پناه کوه]] [[زاگرس]] و دردزفول و حدفاصل بین شوشتر وشوش، تپه‌های میان رودخانه [[دز]] و [[کارون]] از یک تپه بزرگ و نسبتاً مرتفع و چند تپه کوچک تشکیل شده‌اند. این تپه‌ها روزگاری پوشیده از کوزه شکسته‌های فراوانی بود که پس از نخستین مطالعه و بررسی روشن شد از عهد پیش از خط باقی‌مانده‌اند. [[شهرچغامیش]] در جلگه‌ای که [[جندیشاپور]] در شمال، [[چغابنوت]] در غرب و [[چغازنبیل]]'''زیغورات''' در جنوب آن واقع اند و در میان دشتی وسیع قرار دارد.( علیدادی۱۵:۵۶)

هلن کانتور دربارهٔ کاوش‌های چغامیش'''زیغورات''' در [[موزه ایران باستان]] و در سال ۱۳۵۱ سخنرانی ای در خصوص چغامیش با عنوان «شهری در سپیده دم تاریخ» ایراد کرده و در آن به این مطلب اشاره کرده‌است:

حفاری و کاوش علمی دراین [[تپه عظیم]] باستانی در گذشته انجام شده کاوش‌های علمی تپه چغامیش'''زیغورات''' در سال‌های ۱۳۴۱_۱۳۴۵ [[ه‍.ش]]._۱۹۶۲_۱۹۶۶م) ادامه یافت و حفاری‌های آن در پاییز ۱۹۶۹ م. (۱۳۴۸ ه‍. ش) دنبال شد. برای اولین بار، چهارمین فصل کاوش‌ها در تپه چغامیش'''زیغورات''' به صورت حفاری‌های مشترک ایران و مؤسسه شرقی دانشگاه کالیفرنیای [[لس آنجلس]] انجام پذیرفت. عملیات حفاری هیئت در این فصل از ۲۸ اکتبر ۱۹۶۹ تا اوایل آوریل ۱۹۷۰ م. به طول انجامید. بقایای فشرده استقرار در تپه چوغامیش،'''زیغورات''' ، بر روی ناحیه‌ای به وسعت بیش از ۵۰ جریب گسترده شده بود. در برخی نقاط، ارتفاع تپه بیش از ۲۰ متر بود که شامل بقایایی از دوره‌های مختلف می‌شد. نتایج حاصل از این حفاری، با توجه به اشیای بدست آمده، از جدیدترین تا کهنترین دورانها، به‌طور اجمال به شرح زیر است:

از مهم‌ترین مُهرنگاره‌های خنیاگری (:موسیقی) در جهان؛ باید از آنچه که در «چغامیش'''زیغورات''' » [[خوزستان]] برجای مانده، یاد کرد که در سال‌های ۱۹۶۱–۱۹۶۶ میلادی، یافت شده‌است. این مهرنگاره ۳۴۰۰ ساله؛ سیمایی از بزم رامشگران را نشان می‌دهد. در این بزم باستانی، دسته‌ای خنیاگر(:نوازنده) دیده می‌شوند که هر کدام، به نواختن سازی سرگرم هستند. چگونگی نواختن و نشستن این رامشگران، نشان می‌دهد که آنها، نخستین دسته خنیاگران(:[[ارکستر]]) جهان هستند. در این گروه رامشگران، می‌بینیم که نوازنده‌ای «[[چنگ]]» و دیگری «[[شیپور]]» و آن دیگر «[[تنبک]]» می‌نوازد. چهارمین رامشگر در این میان، خواننده‌ای است که «[[آواز]]» می‌خواند. همچنین در این بزم کهن، آزاده‌ای را می‌بینیم که بر فرشی نشسته و از او پذیرایی می‌شود.<ref>''[[امرداد (هفته‌نامه)|هفته‌نامه امرداد]]''، شنبه ۲۵ آذر ۱۳۹۱، سال سیزدهم، شماره ۲۸۸، ص ۶.</ref>

بخش بزرگی از مهرهای چغامیش'''زیغورات''' موضوع‌های نظامی را نشان می‌دهد. روی دیگر نمونه‌هایی از جنگ‌ها دیده شده‌است. روی یک اثر مهر چهره بزرگ تیراندازی دیده می‌شود که تجهیزات وی جزو به جزو پیداست. این صحنه که تا به امروز در هیچ‌کجا مانندی ندارد گروهی مرد را نشان می‌دهد که با گام‌های فشرده راه می‌روند، گویا یک واحد نظامی آزموده و با انضباط است. همچنین در این تپه تعداد زیادی الواح گلی (شمارشی) و قطعات و ظروف و کاسه‌های سفالی مشهور به «لبه واریخته» که از سفالینه‌های شاخص دوره آغاز کتابت است به دست آمده‌است؛ سفال‌هایی که سخت صیقل یافته و اغلب این سفال‌ها با موضوع‌هایی نقاشی شده که به طرز شگفت‌انگیزی به نسبت آن زمان پیشرفته بوده‌است. سفال‌های دوران‌های بعدی با نقش‌های هندسی تزئین شده که تَنگ هم و با موتیف‌های مخصوص قلم خورده‌است. لطفا تاریخ را پاس بدارید و ترحریف نکنید نام اصلی زیغورات و نه چغامیش هدف تان ربط داد این اثر با لباس چوغا ولی اینطور نیست