ورشوسازی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:منقل_و_سماور_ذغالی_یک_پارچه.jpg|بندانگشتی|منقل و سماور ذغالی یک پارچه، اثر مرحوم استاد رضا رئوفیان]]

قدمت ورشوسازی در ایران به دوره [[صفویه]] می‌رسد اما اوج این هنر مربوط به دوره [[قاجار]] تا [[دودمان پهلوی]] است. ورق فلز ورشو که با نام ژرمن سیلور هم شناخته می‌شود، از [[آلمان]] و به ویژه از [[لهستان]] وارد می‌شده‌است و به همین جهت، هنرمندان ایرانی، نام ورشو را به این فلز دادند و این حرفه، ورشوسازی نام گرفت که اشاره به شهر [[ورشو]]، پایتخت لهستان دارد.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://www.irna.ir/lorestan/fa/News/81490672 |عنوان=ورشوسازی بروجرد هنری در بوته فراموشی | ناشر =ایرنا|تاریخ =۱۳۹۳/۱۱/۱۴ |تاریخ بازبینی=۱۳۹۷/۰۵/۳۱}}</ref> هنرمندانی از اصفهان، بروجرد و دزفول نخستین بار تولید صنایع ورشویی را با مشاهده سماور و سایر محصولات روسی فرا گرفتند. یکی دیگرازایندیگر از این هنرمندان مرحوم ورشوچی است که پدرش از ورشوسازان روسیه بوده وبه دلیل رونق ورشو درایران به اردبیل نقل مکان کرده وحتی نام ورشوچی رابرگزیدهرا برگزیده .فرزندایشانفرزند او به عنوان آخرین هنرمند ورشوسازاردبیلورشوساز اردبیل چندسال پیش درگذشت.صنعت ورشو سازی در اواخر دوران قاجار و اوایل دوران پهلوی در ایران به ویژه شهرهای دزفول و بروجرد به اوج خود رسید<ref name=irna>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://www.irna.ir/lorestan/fa/News/83004244 |عنوان=ورشو صنعتی نیازمند تحول و احیا | ناشر =ایرنا |تاریخ = |تاریخ بازبینی=۱۳۹۷/۰۵/۳۱}}</ref>

* استاد ماشاءماشاءالله الله فرخی