[[پرچم]] [[دزدان دریایی]] در قسمت [[آمریکا]] و [[اروپا]] بیشتر از نشان یک [[جمجمه]] دو [[استخوان]] یا یک جمجمه و دو [[شمشیر]] بوده‌است. اما در قسمت‌های [[آسیا]]یی و به خصوص در جزایر [[استوایی]] همچون بخش [[سنگاپور]] این پرچم‌ها به نمادهای خانوادگی هم تغییر می‌یافتند و حتی در برخی از پرچم‌ها نشانه‌هایی مثل ماهی و اژدها هم وجود داشت.
در برخی موارد نیز دزدان پرچم های دروغین را درست میکردند
== دریازنی در خلیج فارس و ساحل دزدان ==
پادشاهان یا حکمرانان [[جزیره هرمز|هرمز]] در دوران عظمت و اقتدار خویش حوزهٔ [[مسقط]] و منطقه‌ای در [[دریای عمان]] و حتی قسمتی از کرانه‌های جنوبی [[خلیج فارس]] را که بعداً ساحل دزدان دریایی (Pirate coast) نام گرفته‌است همیشه تحت کنترل قرار می‌دادند و به هر ترتیبی که بود در این مناطق محروسه و کرانه‌های جنوبی [[ایران]] مانع عملیات دریازنان گردیده و عنداللزوم آن‌ها را سرکوب میکردند و لذا می‌توان گفت که در قرن پانزدهم کم و بیش فعالیت دریازنان بر اثر وجود حکمرانان هرمز عقیم باقی می‌ماند. بعد از سپری شدن دورهٔ جلال و قدرت هرمز بدواً [[پرتغال]]ی‌ها و سپس خاندان [[صفویه]] نمی‌گذاشتند دریازنی در خلیج فارس نضج بگیرد بعد از صفویه نیز [[هلند]]ی‌ها و سپس [[بریتانیا|انگلیسی‌ها]] کم و بیش کوشش‌های مؤثری در این زمینه به عمل آورده‌اند.<ref name="ReferenceA">جناب، محمد علی، خلیج فارس نفوذ بیگانگان و رویدادهای سیاسی، انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی، صص ۲۰–۲۲</ref>
;عوامل مساعد برای دریازنان
در حدود اواخر قرن هفدهم نه تنها هیچ‌کدام از عوامل بالا وجود نداشت که بتواند مانع گسترش و رشد دریا زنی و حوادث گوناگون آن گردد بلکه دو عامل مساعد موجب توسعه فعالیت دریا زنان و افزایش میزان جسارت یا قساوت آن‌ها می‌گردید.
یکی از این دو عامل بی نظمی‌های امارات و شیخ نشین‌های جنوبی خلیج فارس بر اثر قیام [[وهابی]]ها بود و دیگری عدم وجود یک قدرت یک قدرت مرکزی توانا در مرکز ایران.<ref name="ReferenceA"/>
;شیخ نشین‌های کوچک
از شبه‌جزیرهٔ [[قطر]] تا [[راس مسندم]] که در مقابل باب هرمز واقع شده‌است زمین‌های مسطحی دیده می‌شود که در فاصله‌های مختلف آن خورهای چندی وجود دارد. طول این کرانه‌ها در حدود ۶۵۰ کیلومتر است و از قدیم‌الایام تا امروز هر قسمتی از آن به وسیلهٔ قبیله‌ای اشغال شده و شیخ‌نشین کوچک یا قبیله یا قبیله منفردی را به وجود می‌آورند. این امارات یا قبایل کاملاً مستقل هستند و فقط هنگامی با هم متحد می‌شدند که دشمن واحدی آن‌ها را تهدید نماید. اکثر این قبایل با هم خصومت آباء و اجدادی داشته و غالباً به صورت قهر و ستیز با هم بسر می‌بردند.<ref name="ReferenceA"/>
;ساحل دزدان
در نیمه شرقی این منطقه یعنی از سواحل [[ابوظبی]] تا [[رأس مسندم]] که در شمالی‌ترین نقطهٔ آن واقع شده‌است دریا زنی رونق بسزایی داشت. این شیوه زندگی یعنی طریقه تحصیل معاش از راه دزدی در دریاها و همچنین غارت کاروان‌ها در سال‌های آخر قرن هیجدهم عادی‌ترین و طبیعی‌ترین نحوه امرار معاش از برای اکثر سکنه این نواحی تلقی می‌شد. به همین جهت است که کرانه‌های عمان متصالح را در گذشته [[ساحل دزدان]] می‌گفتند و تا این اواخر نیز به همین نام اشتهار داشت.
بالاخره انگلیسی‌ها با برقراری سیستم قوی نظارت دریایی در منطقه خلیج فارس توانستند به این نابسامانی‌ها خاتمه دهند.<ref name="ReferenceA"/>
;شدیدترین عملیات دریازنی
باید دانست که دریازنان در خلیج فارس هرگز خطری به بزرگی و وخامت فجایع سال ۱۸۰۸ پیش نیاورده‌اند. در حقیقت تا آن تاریخ نه از طرف آن‌ها کار عمده‌ای صورت گرفته بود و نه نیروهای ضد دریا زنی شدت عملی نشان داده بودند در سال ۱۸۰۸ بومیان سواحل عمان کم و بیش تحت فرمان سلطان بن صقر شیخ شارجه درآمده و نیرویی متشکل و بیش از حد تصور نیرومند و خونخوار به وجود آوردند. این‌ها به نیروهای انگلیسی خلیج فارس حمله‌ور شده آنان را غارت کردند و به کشت و کشتار وحشیانه‌ای در میان آن‌ها دست زدند؛ علاوه بر انگلیسی‌ها، اعراب و ایرانیان و تجارت دریایی آن‌ها نیز بدست دریا زنان به همین سرنوشت گرفتار آمد. اتفاقاً در سال ۱۸۰۷ یک نیروی متفق مرکب از انگلیسی‌ها و افراد مسقط به دریا زنان حمله‌ور شده و آنان را منهدم ساخته و [[جزیره قشم]] را از دستشان بدر آورده بودند.<ref name="ReferenceA"/>
