'''واژه''' یا '''کلمه''' به دسته ای ازمجموعه حروف یا واکواک‌هایی هاییکه با کهکنار هم قرار گرفتن‌شان یک واحد یا یکایکای تحلیل‌پذیر را پدیدار میسازندمی‌سازند گفته می‌شود. در [[دستور زبان فارسی]]، بیشتر واژه را در نُه گونه دسته‌بندی می‌کنند: [[نام]]، [[صفت یا زیب]]، [[عدد یا شماره]]، [[کنایه یا گواژه]]، [[فعل یا پویه]]، [[قید یا ویژگی]]، [[حرف اضافه یا واک افزوده]]، [[حرف ربط یا واک پیوند]]، [[صوت یا آوا]].
«واژه» کوچکترین دیسهدسته‌ی منادارمعنادار از [[حروف|واکها]] است اگر بتواند به‌تنهاییبه تنهایی به‌کار رود. برای نمونه، «-انه» در واژه‌هایی مانند مردانه، زنانه، مهربانانه، دارای منی ویژهٔ خود است، ولی از آن جا که نمی‌توان آن را به‌تنهایی به‌کار برد، واژه نامیده نمی‌شود. بسیاری از واژه‌ها به بخش‌های کوچک‌تری بخش‌پذیرند که به آن‌ها [[تکواژ]] گفته می‌شود. تکواژ کوچکترین بخش واژه است که در بسیاری از نمونه هانمونه‌ها یک واژهواژه‌ی خودسالار شمرده شده و در برخی موارد نیز واژه به شمار نمی‌آید.
