بیانیه بالفور: تفاوت میان نسخه‌ها

بیانیه بالفوربالفور، سرآغاز تلاش در عرصه بین‌المللی برای تأسیس کشور [[اسرائیل]] به‌شمار می‌روداست.<ref name="دانشگاه ایالتی واشینگتون">{{cite web|url=http://www.wsu.edu/~wldciv/world_civ_reader/world_civ_reader_2/balfour.html|title=The Balfour Declaration (۱۹۱۷)|accessdate=۲۰۱۱-۰۱-۰۲}}</ref>

از سال ۱۵۱۷ و در زمان حاکمیت [[سلیم یکم|سلطان سلیم]] اول، امپراتوری عثمانی به مدت چهار صدچهارصد سال فرمانروای سرزمین فلسطین بود تا آن زمان که پس از فرو پاشیفروپاشی این امپراطوی در طی جنگ جهانی اول، بریتانیا قیمومیت این اراضی را بدستبه دست آورد.

در دوره پیش از جنگ جهانی اول، یهودیان به دلیل تهاجم اقتصادی و دلالی در سطح جهان به ثروت های هنگفتی دست پیدا کرده بودند. به دلیل سوءاستفاده‌های مالی از روسیه، فرانسه و اسپانیا اخراج شده و به ناچار به آلمان و لهستان مهاجرت کردند. آلمان از یهودیان استقبال کرد و به آنان پناه داد. تا اینکه در خلال جنگ جهانی اول به دلیل این که تعداد زیادی از یهودیان در آلمان زندگی می‌کردند، این قوم به شدت طرفدار آلمان شده و در رسانه‌های کشورها از جمله آمریکا به سود آلمان تبلیغ می‌کردند. ارتش آلمان با شروع جنگ، با تکیه بر قوای نظامی پیشرفتهٔ خود ازجمله زیردریایی‌ها که در آن زمان برگ برنده محسوب می‌شد و همچنین توپ‌ها و اژدرهای قوی، [[نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا|نیروی دریایی بریتانیا]] و کشتی‌های تجاری را به گونه‌ای فلج کرد که در انگلستان یک قحطی رخ داد و مسئولین این کشور تصمیم گرفتند تا پیشنهاد آتش‌بس از جانب آلمان را پذیرفته و برای دادن امتیاز به آلمانآلمان، پای میز مذاکره بنشیدندبنشینند. در این میان یهودیان که شرایط بریتانیا بد بریتانیا را به‌خوبیبه‌ خوبی درک کرده بودند، با تأثیرپذیری و تبعیت از [[صهیونیسم|جنبش صهیونیسم]] که تنها ۲۰ سال از آغاز تشکیل شورای آن در بازل سوئیس گذشته بود، افرادی را به اتاق جنگ بریتانیا فرستادند تا پیشنهاد یک معامله را مطرح کنند. یهودیان با تطمیع بریتانیا به پیروزی در جنگ، وعده دادند که بریتانیا می‌تواند در این جنگ پیروز شود و هنوز یک راه حل برای این بحران وجود دارد. یهودیان پیشنهاد دادند درصورتی که بریتانیا، قیمومه خود فلسطین را به سازمان جهانی صهیونیسم واگذار کند، آنها هم پای آمریکا را به جنگ باز خواهند کرد. بدین گونه بود که [[جرج پنجم (پادشاهی متحده)|جرج پنجم]] با این پیشنهاد موافقت کرد. با باز شدن پای آمریکا به جنگ، ارتش آلمان شکست خورد و بریتانیا که در حال شکست بود، با پیروزی در جنگجنگ، از امپراتوری عثمانی و آلمان امتیاز گرفت. با فروپاشی امپراتوری عثمانی، فلسطین که مستعمرهمستعمره‌ی آن امپراتوری بود، به دست بریتانیا افتاد و بریتانیابریتانیا، سرپرستی خود را اعلام کرد؛کرد و در سال ۱۹۱۷ میلادی، بریتانیا طی بیانیه بالفور، به سرمایه‌دار بزرگ [[والتر روتشیلد]]، اعلام کرد که فلسطین را بعنوانبه عنوان خانهخانه‌ی ملی یهودیان شناخته و آن را به جنبش صهیونیسم واگذار می‌کند. پس از پایان جنگ جهانی اول و لو رفتن این ماجرا در آلمان، حس تنفر شدیدی از یهودیان به وجود آمد و باب شد که آنهاآن‌ها از پشت به آلمان خنجر زدند و یهودیان را خائن نامیدند. اینگونهاین گونه بود که آدولف هیتلر که در جنگ جهانی اول یک سرباز جوان بود، بعنوانبه عنوان پیشوای آلمان در جنگ جهانی دومدوم، دست به انتقام‌گیری از یهودیان می‌زند و در سال ۱۹۴۸ بهانهٔ مهاجرت یهودیان به فلسطین فراهم می‌گردد.<ref>https://www.jstor.org/stable/1878450?seq=1#page_scan_tab_contents</ref><ref>https://mosaicmagazine.com/observation/2018/09/when-american-jews-fought-over-the-balfour-declaration/</ref><ref>https://www.tabletmag.com/jewish-arts-and-culture/books/248615/jews-who-stabbed-germany-in-the-back</ref>