تفاوت میان نسخه‌های «مارسیلیوس پادوایی»

'''مارسیلیوس پادوایی''' یا '''مارسیلیوس اهل پادوا''' با نام اصلی '''مارسیلیو د مایناردینی''' {{به ایتالیایی| ''Marsilio'' یا ''Marsiglio da Padova''؛ با نام اصلی ''Marsilio dei Mainardini''}} شناخته می‌شود، یکی از فیلسوفان و نظریه‌پردازان سیاسی قرون وسطی‌ست که به دلیل اثر مشهورش ''مدافع صلح'' در بین اندیشمندان و شارحان مشهور است. این اثر به زعم بسیاری، یکی از مهمترین آثار فلسفه سیاسی در زمینه مفهوم دولت و بحث رژیم مشروطه و به زعم برخی دیگر به عنوان یکی از پیشگامان مکتب اصلاح دینی پروتستانی شناخته می‌شود. مارسیلیوس در سال ۱۲۷۵ میلادی در شهر پادوا به دنیا آمد. وی تحصیلات ابتدایی و اولیه خود را در همین شهر به پایان رساند و احتمالاً درجه صناعت‌های آزاد و حتی یک درجه پزشکی را نیز از دانشگاه پادوا دریافت کرد. وی سپس به پاریس رفت و به عنوان استاد صناعت‌های آزاد به تدریس مشغول شد. وی در این سال‌ها با دو تن از مشهورترین این‌رشدیان آن زمان یعنی ژان ژاندوم و پیتر آبانو آشنا شد. وی احتمالاً در حدود سال‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۲۴ میلادی به ایتالیا بازگشت و به عنوان مشاور سیاسی گیبلین‌ها ــ مخالفان پاپ در جمهوری‌های ایتالیا ــ مشغول به کار شد. وی در همین دوران به خلق اثر مشهور خود، ''مدافع صلح''، اقدام کرد. وی در این کتاب حملات بی‌سابقه‌ای به پاپ به‌عنوان علت اصلی رخت بستن صلح از جهان مسیحی و همچنین عامل اصلی فساد دینی ارائه کرد و به‌طور جدی اصل جانشینی پطرس و مالکیت کلیسایی را به چالش کشید. با این حال مارسیلیوس به دلیل آگاهی از واکنش دادگاه تفتیش عقاید، کتاب خود راتا سال ۱۳۲۶ چاپ نکرد. وی در سال ۱۳۲۶ به همراه ژان ژاندوم به دربار لودویگ باواریا گریخت و در همان سال، اثر خود را منتشر کرد. انتشار اثر مارسیلیوس واکنش‌های شدیدی را در دربار پاپ ایجاد کرد؛ و در نهایت در سال ۱۳۲۷ باعث شد که کلیسای رم رسماً حکم ارتداد وی را صادر کند و از لودویگ بخواهد که مارسیلیوس را برای بررسی‌های بیشتر به رم بفرستد. اما دشمنی میان لودویگ و دستگاه پاپ بر سر ایالت‌های پاپ و منطقه لومباردی مانع از این شد که کلیسای بتواند آسیب جدی به مارسیلیوس برساند. انتشار این اثر و پناه‌جویی مارسیلیوس به دربار لودویگ، آغازگر ماجرای سیاسی پردامنه‌ای شد که به نوعی با وعده وی در کتاب ''مدافع صلح'' مبنی بر تلاش وی برای عملی ساختن محتوای آن کتاب همخوانی داشت. وی در سال ۱۳۲۷–۱۳۲۸ در حملهٔ لودویگ به ایتالیا شرکت کرد و به ظاهر اعلامیه ارتداد پاپ ژان بیست‌ودوم و اعلامیه نصب «آنتی پاپ» نیکلاس پنجم را نیز به رشته تحریر درآورد. بسیاری از زندگی‌نویسان مارسیلیوس معتقدند که وی در همین دوران، راسله کوتاه خود تحت عنوان ''انتقال امپراتوری'' را نوشت و منتشر کرد؛ رساله‌ای که موضوع اصلی آن به اثبات وابستگی مشروعیت بخشیدن امپراتوری رم به تصمیم شهروندان رم و نه پاپ اختصاص داشت. وی عملاً از این رساله برای مشروعیت بخشیدن به‌عنوان امپراتوری لودویگ که در آن زمان مورد تأیید پاپ نبود، استفاده کرد. مرسیلیوس همچنین تا آنجایی پیش رفت که نقش عملی بسیار مهمی را در تاج‌گذاری لودویگ بدون حضور پاپ ایفا کرد؛ کاری که در نوع خود یکی از بزرگترین سنت‌شکنی‌های قرون وسطی مسیحی بود.▼

پس از پایان ماجراجویی‌های لودویگ در ایتالیا، مارسیلیوس به همراه وی به مونیخ بازگشت. در طول سال‌های ۱۳۳۰ تا ۱۳۴۰ و طی گفتگوهای صلح میان پاپ ژان بیست‌ودوم و لودویگ، پاپ بارها تلویحاً مارسیلیوس به رم را به عنوان یکی از شروط صلح با لودویگ مطرح کرد، اما لودویگ هرگز آن شرط را نپذیرفت. مارسیلیوس احتمالاً در سال‌های ۱۳۴۰–۱۳۴۱ آخرین اثر مهم خود یعنی ''مدافع صلح صغیر'' را منتشر کرد. این اثر به پاسخ‌گویی منتقدان و همچنین وضوح‌بخشی به فرازهای مبهم ''مدافع صلح'' معطوف بود. نگارش این اثر در سال‌های پیری مارسیلیوس، آنهم در هنگامی که وی از حمایت لودویگ اطمینان کامل داشت، باعث شد تا وی لحنی صریح‌تر در باب حساس‌ترین مسائل الهیات مسیحی اتخاذ کند. این اثر رسماً آخرین فعالیت مارسیلیوس است که در تاریخ ثبت شده‌است. وی سرانجام در سال ۱۳۴۳ و در سن ۶۳ سالگی از دنیا رفت.▼