تپه حسنلو: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
اصلاح صوری
برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه وظیفه تازه‌وارد
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۶:
[[پرونده:Iran-bastan-14.jpg|بندانگشتی|180px|نشان هلالی‌شکل، آغاز هزاره یکم پیش از میلاد در حسنلو؛ [[موزه ملی ایران]]تپه]]
 
حسنلو تپه بزرگ و مدوری به قطر تقریبی ۲۸۵ تا ۲۵۰ متر و ارتفاع ۲۰ متر از سطح رودخانه گدار می‌باشد. این تپه بین دو دهکده امین‌لو و حسنلو از طرف مغرب و مشرق قرار گرفته‌است. ساکنین اولیه تپه حسنلو احتمالاً قوم مناعی ([[مانایی (پایگاه داده)|مانائی]]) بوده‌اند که تمدن وسیع و درخشانی از خود به یادگار گذارده‌اند. از اشیاء مکشوفه درین تپه چنین به نظر می‌رسد که آثار مفرغی آن‌ها کاملاً قابل مقایسه با آثار مفرغی لرستان یعنی قوم کاسی است و شاید خویشاوندی میان این دو قوم موجود باشد. از قوم مناعی و محل سکونت آن‌ها که سرزمین‌های جنوبی [[دریاچه رضائیه]] بوده‌است یادی در تورات شده‌است. قوم مناعی را قوم «مان» هم گفته‌اند.
 
تپه حسنلو ابتدا به وسیلهٔ یک هیئت تجاری ایرانی در سال ۱۳۱۳ خورشیدی کاوش شد و در سال ۱۳۱۵ به وسیلهٔ [[سر اورل اشتین]] دانشمند انگلیسی چندین گمانه در آن زده شد و مقداری هم اشیاء بدست آمد. در سال ۱۳۲۶ یک کاوش تجارتی به وسیلهٔ آقای فرهادی انجام گرفت و آقای [[محمود راد]] بازرس فنی این حفاری بود. در سال ۱۳۲۸ از طرف [[اداره کل باستانشناسی]] آقای مهندس [[علی حاکمی]] به اتفاق آقای محمود راد مأمور کاوش علمی در این تپه باستانی شدند. مقدار زیادی از اشیاء حسنلو که امروزه در موزه [[ایران باستان]] دیده می‌شود به وسیلهٔ این [[هیئت علمی]] به [[موزه تهران]] آورده شده‌است. ضمناً گزارش این حفاری به وسیلهٔ هیئت مزبور در جلد اول [[گزارشهای باستان‌شناسی]] در [[شهریور ماه]] ۱۳۲۹ چاپ شده‌است.