مؤسسه کایزر ویلهلم برای انسان‌شناسی، وراثت انسانی، و اصلاح نژاد: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۶:
در ۱۹۲۲، چندین ژنتیک‌دان برجسته آلمانی خواهان گشایش موسسه ای سلطنتی برای پژوهش در زمینه وراثت و جمعیت‌های انسانی شدند. موسسه کایزر ویلهلم در ۱۹۲۶ توسط انجمن [[قیصر ویلهلم|کایزر ویلهلم]] در محله [[دالم (برلین)|دالم]] برلین گشایش یافت. در آغاز، برنامهٔ این مرکز بر فاصله گرفتن از «تعصبات جنبش‌های سیاسی نژادپرستانه و پاک‌گرایانه» بود؛ هدفی که از آن به گفته [[فرانسیس گالتون]] با عنوان «به‌نژادی مثبت» یاد می‌شود.<ref>Peter Weingart, Jürgen Kroll, Kurt Bayertz: ''Rasse, Blut und Gene. Geschichte der Eugenik und Rassenhygiene in Deutschland'', 3. Auflage, 746 S. , Frankfurt a.M. 2001 {{ISBN|3-518-28622-6}}, page245</ref>
 
[[یوجینیوگن فیشر]] نخستین رئیس این موسسه بود که خود ریاست بخش «انسان‌شناسی» را نیز بر عهده داشت. او و همکارانش در میان سال‌های ۱۹۳۷ تا ۱۹۳۸، ۶۰۰ کودک را در [[آلمان نازی]] مورد مطالعه قرار دادند؛ کودکانی که از آن‌ها با عنوان «[[حرامزاده راینلند|حرامزادگان راینلند]]» یاد می‌شد و اغلب فرزندان سربازان آفریقایی–فرانسوی مستقر در [[راینلند]] پس از [[جنگ جهانی یکم]] و مادران آلمانی بودند. این کودکان بعدها [[عقیم‌سازی اجباری|به ناچار عقیم شدند]].<ref>{{Cite book|title=Bioethics: an anthology|date=2006|publisher=Blackwell Pub|others=Kuhse, Helga. , Singer, Peter, 1946-|isbn=1-4051-2947-6|edition=2nd|location=Malden, MA|pages=232|oclc=61879724}}</ref>
 
رئیسان این موسسه از آغاز تا پایان این افراد بودند: