تفاوت میان نسخه‌های «تابش الکترومغناطیسی»

[[پرونده:تابش.JPG|بندانگشتی|400px|چپ|بیشینهبیشینهٔ تابش بر اساس قانون پلانک در گسترهگسترهٔ دماهای زمینی و خورشیدی]]

خورشید، این رآکتور گرما-هسته‌ای بزرگ، در سراسر طیف الکترومغناطیسی تابش می‌کند. از پرتوهای x و پرتوهای کیهانی گرفته تا موج‌های رادیویی به طول موج‌هایی تا ۱۵m یا بیشتر. اما چون سطح آن داغ است (۶۰۰۰۶٬۰۰۰ سانتیگرادسانتی‌گراد)، بیشتر انرژی آن در [[طول موج‌های]] نسبتاً کوتاه (فرابنفش، مرئی و فروسرخ نزدیک) است و مقدار بیشینهبیشینهٔ تابش در طول موج نزدیک به ۰٫۵ میکرومتر گسیل می‌شود. علاوهافزون بر این، پرتوهای فروسرخ خورشید نیز برای ما منبع گرما بشمار می‌آیند.

بر پایهپایهٔ [[فرمول‌های تابش پلانک]]، انرژی گسیل‌شده از جسمی با دمایی برابر با دمای زمین نیز باید در محدوده فروسرخ باشد و طول موج‌های این تابش نیز تقریباً در محدودهمحدودهٔ ۱۰ میکرومتر متمرکز است.

از آنجا که زمین همواره در حالت شبه ترازمندیشبه‌ترازمندی است، به همان اندازه که از خورشید انرژی دریافت می‌کند، با تابش LW به فضا انرژی از دست می‌دهد. به این ترتیب، مناسب‌ترین شرایط برای زیست موجودات زنده در این کرهکرهٔ خاکی فراهم می‌شود.