اقتصاد رسانه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Oloumej (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Oloumej (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۴:
در صنعت رسانه، بازیگران اصلی عرصهٔ رسانه‌ها که باید رفتار آنها مورد مطالعه قرار گیرد، سه دسته اند:
 
====== 1_بنگاه۱_بنگاه های رسانه ای: ======
منظور از بنگاه‌های رسانه ای که گاهی سازمان‌های رسانه ای هم خوانده می‌شوند، صاحبان رسانه‌ها، افراد یا سهامدارانی هستند که مالکیت و مدیریت رسانه‌ها را به عهده دارند. این گروه به چند دسته تقسیم می‌شوند:
_صاحبان و سهامداران _ مدیران و کارکنان _آگاهی دهندگان
خط ۲۰:
که بخش قابل توجهی از قسمت عرضه را شامل می‌شوند و با پرداخت پول کمتر و خرید زمان یا فضای رسانه‌ها می‌خواهند به مخاطبان خود دسترسی پیدا کنند و تمایلات، فرهنگ و سلیقه‌های آنها را در جهت خرید کالا یا هدف مورد نظر تغییر دهند.
 
====== 2_مخاطبان۲_مخاطبان(مصرف کنندگان): ======
به زبان اقتصادی منظور از مخاطبان، همان مصرف کنندگان نهایی است که برای هر نوع رسانه اصطلاح خاص خود را دارند. مخاطب فیلم‌های سینمایی را معمولا «تماشاگر»، مخاطب روزنامه‌ها و نشریات و مجلات را «خواننده»، مخاطب رسانه‌های تصویری را «بیننده» و مخاطب رسانه‌های صوتی را «شنونده» می‌نامند و این به دلیل متفاوت بودن ماهیت کالاها و خدماتی است که عرضه می‌شود. ههٔ این‌ها از لحاظ اقتصادی مصرف کننده محسوب می‌شوند. هدف مصرف کنندگان محصولات رسانه ای به طور کلی، کسب حداکثر رضایت و مطلوبیت از مصرف کالاهای رسانه ای است. مصرف کنندگان در مصرف کالاها معمولا با محدودیت‌هایی مانند محدودیت درآمد و وقت مواجه اند.
 
====== 3_بخش۳_بخش عمومی: ======
از آنجا که محصولات رسانه ای گاهی جزء کالاهای عمومی هستند یا اگر جزء کالاهای خصوصی باشند دارای آثا خارجی مثبت فراوانی اند، سیستم بازار به تنهایی نمی‌تواند تولید محصولات رسانه ای را در سطحی قرار دهد که از لحاظ جامعه در سطح بهینه محسوب می‌شود و تمایلات و انگیزهٔ بخش خصوصی نیز برای تولید کافی و بهینهٔ این محصولات کفایت نمی‌کند. از آنجا که عدم تولید یا پایین بودن تولید و در نهایت پایین بودن مصرف این محصولات با منافع عمومی سازگاری ندارد؛ بنابراین باید نمایندهٔ عموم (که می‌تواند دولت باشد) به نحوی این بخش را مورد حمایت قرار دهد. اگر کمک‌ها، دارای منطق اقتصادی باشد، باید به تولید بیشتر محصولات رسانه ای باکیفیت در جهت منافع عمومی منجر شود. اما معمولا دولت‌ها این مسئله را وسیله ای قرار می‌دهند تا به هر نحو در بازار این محصولات با انگیزه‌های سیاسی، سلیقه ای یا ایدئولوژیک صرف دخالت کنند، که ممکن است نتیجهٔ عکس دهد و باعث عدم رشد کمی و کیفی محصولات رسانه ای شود و این، به رفتار بازیگران اصلی این عرصه برمی گردد یعنی مصرف کنندگان که همهٔ این محصولات برای انها تولید و عرضه می‌شود. با وجود این، کنترل کامل آنها به هیچ عنوان آسان و شدنی نیست؛ لذا محدودیت‌های دولتی اگر با خواسته‌ها و سلیقه‌های مصرف کنندگان سازگار نباشد، معمولا نتیجهٔ عکس خواهد داد.
بنگاه‌های رسانه ای، مخاطبان و دولت‌ها سه دستهٔ اصلی از بازیگران بازار محصولات رسانه ای هستند که البته میزان دخالت و حضور دولت در دنیا به نوع رسانه، نظام سیاسی، نظام اقتصادی و شرایط خاص هر جامعه بستگی دارد. دخالت دولت کم و بیش در نظام‌های سوسیالیستی، سرمایه داری و مختلط (که امروزه اکثریت را دارند) دیده می‌شود. این سه دسته در بازار محصولات رسانه ای حضور دارند اما نوع و میزان حضور آنها به ساختار بازار بستگی دارد.