ویلبر شرام: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ویلبر لانگ شرام''' (۵ اوت ۱۹۰۷ – ۲۷ دسامبر ۱۹۸۷), یک، محقق و پژوهشگر در زمینه [[ارتباط جمعی|ارتباطات جمعی]] بود.<ref name="obit">{{Cite news|url=https://www.nytimes.com/1988/01/01/obituaries/wilbur-schramm-wrote-many-works-on-communications.html|title=Wilbur Schramm; Wrote Many Works On Communications|date=1 January 1988|work=New York Times}}</ref>

او در سال ۱۹۰۷ در شهر مارتیا واقع در اوهایو متولد شد. در ۱۹۳۰ جهت اخذ درجه فوق لیسانس وارد دانشگاه [[دانشگاه هاروارد|هاروارد]] شد و در ۱۹۳۲ در دانشکده ماریتا فارغ‌التحصیل ادبیات انگلیسی شد. پس از آن برای ادامه تحصیل در دوره دکترای تخصصی انجمن افتخاری دانشجویان ممتاز آمریکایی رهسپار [[دانشگاه ایالتی آیووا]] شد. سپس با گذراندن یک دوره ۲دو ساله، موفق به اخذ درجه فوق دکترا در رشته [[روانشناسی]] شد. وی مدت زیادی به تدریس ادبیات انگلیسی در [[دانشگاه آیووا]] مشغول بود. او کارگاه نویسندگان آیووا را در سال ۱۹۳۵ تأسیس نمود و به عنوان اولین مدیر آن تا سال ۱۹۴۱ فعال بود. . شرام پس از شروع [[جنگ جهانی دوم،دوم]]، به مدت دو سال به عنوان مدیر آموزش در دفتر آمار و ارقام دولت فدرال و سپس در دفتر اطلاعات جنگ خدمت کرد. تحقیقات شرام در زمان جنگ، که مربوط به تبلیغات بود، به تعمیق علاقه وی به استفاده از [[ارتباطات جمعی]] به عنوان ابزاری برای تأثیرگذاری بر افکار عمومی کمک کرد.

در بین سال‌های ۱۹۴۳ تا ۱۹۴۷ به سمت مدیر دانشکده روزنامه‌نگاری آیووا منصوب شد و در آن جا نیز تدریس خود را از سر گرفت. شرام در بین سال‌های ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۵ در [[دانشگاه ایلینویز]] و از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۳ در [[دانشگاه استنفورد]] فعالیت می‌کرد. پس از دوران بازنشستگی از استنفورد در سال ۱۹۷۳ و در سن ۶۵ سالگی، رهسپار مرکز شرق – غرب در [[دانشگاه هاوایی]] در [[مانوآ]] شد و تا قبل از مرگ خویش یعنی ۱۹۸۷،(۱۹۸۷) مدیر ممتاز «مؤسسه پژوهش‌های ارتباطی شرق- غرب» بود.<ref>کمالی.1393</ref> شرام در آخرین مرحله شغلی خود، به عنوان استاد ارتباطات یکی از دانشگاه‌های هنگ کنگ در چین، در سال ۱۹۷۷ خدمت کرد و به‌طور کلی در طول چهارده سال حضور در هاوایی، به رشد مطالعه ارتباطات در آسیا کمک کرد.<ref>اِوِرت.2020</ref> او در ایجاد ارتباطات به عنوان یک رشته تحصیلی در ایالات متحده و بخش‌های مطالعات ارتباطات در [[دانشگاه‌های ایالات متحده]] ببسیار تأثیرگذار بود. او بنیان‌گذار زمینه مطالعات ارتباطات است. او اولین فرد بود که خود را به عنوان یک محقق ارتباطی شناخت و اولین برنامه‌های تحصیلی دانشگاهی را با ارتباط با نام خود ایجاد کرد. او نسل اول دانش پژوهان را آموزش داد.<ref name="The Free Press">{{Cite book|title=A History of Communication Study: A Biological Approach|last=Rogers|first=Everett|date=1994|publisher=The Free Press|location=NY|page=29}}</ref>

ویلبرشرام در تعریف ارتباط می‌گوید: ارتباط در واقع هماهنگ شدن [[فرستنده]] و [[گیرنده]] در رابطه با یک پیام ویژه است. او در کتاب فراگرد و تأثیر ارتباط جمعی نوشته‌است: در فراگرد ارتباط به‌طور کلی ما می‌خواهیم با گیرنده پیام خود در یک مورد و مسئله معینی همانندی (اشتراک فکر) ایجاد کنیم.<ref>کمالی.1393</ref>

-* این ارتباط دایره ای است نه خطی. در بیشتر موارد شنونده، هم می‌تواند پیام دریافت کند و هم ارسال کند.

-* معمولاً این ارتباط برابر و متقابل است.

-* هنگام دریافت پیام، تعبیرهای زیادی می‌توانند درگیر شوند.

-* و در آخر اینکه همه ارتباطات به سه مرحله نیاز دارند: رمزگذاری، رمزگشایی و تفسیر پیام.<ref>درو.2020</ref>

# ظرفیت [[کانال ارتباطی]]: یکی از مهم‌ترین مهارت‌ها در برقراری ارتباط آن است که بدانیم چگونه و تا چه حد می‌توان از ظرفیت یک کانال استفاده کرد.

در ادامه نظریه دیگری از سوی ویلبرشرام ارائه شد که این نظریه با بررسی نظریه [[کمونیسم|نظام کمونیستی]] همراه بود. ویژگی‌های این نظریه چنین است:

- این نظریه محصولی است از [[انقلاب ۱۹۱۷]] شوروی و تفکرات لنین،[[لنین]]، [[مارکس]] و [[هگل]] و [[استالین]].

- طبق این نظریه طبقه کارگر قدرت را در [[سوسیالیسم|جامعه سوسیالیستی]] در دست دارد.

منافع آنی و منافع آتی: منافع آنی و منافع آتی ۲ مفهومیدومفهومی هستند که ویلبرشرام به دنیای ارتباطات عرضه کرد.