آجرچینی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Mehransazesh (بحث | مشارکت‌ها)
جز پیوند
برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه وظیفه تازه‌وارد
بابک جم (بحث | مشارکت‌ها)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷:
 
== قدمت آجرچینی ==
از نخستین روزهای به وجود آمدن تمدن بشری [[آجر]] به عنوان [[ماده اولیه]] ساختمان‌سازی وجود داشته‌استداشته ‌است. آجر همواره نمایانگر تمدن‌ها، احساسات، [[فرهنگ]] و ذوق ملل گوناگون بوده و همراه با پیشرفت‌های بشر تغییر پیدا کرده‌است، و در این میان [[مردمان ایرانی|ایرانیان]] نیز به میزان قابل توجهی با آجر سروکار داشته‌اند و از آن در جنبه‌های مختلف ساختمانی و زیبایی استفاده نموده‌اند.
 
''[[آرتور پوپ]]'' مورخ و ایران‌شناس آمریکایی در این زمینه می‌گوید: ''خشت و آجر جدید چهار گوش که اطرافش مسطح است و در قالب زده می‌شود در هزاره چهارم (قبل از میلاد) آشکار شد و ظاهراً این نوآوری از ابداعات ایرانیان بوده‌استبوده ‌است.''
 
شیوه چیدن یک پوسته آجر یا [[آمود]] بر روی اسکلت و سفت کاری بنا که از دوران [[ایلخانان|ایلخانیان]] شروع شده بود در [[دوران صفویه]] به تکامل خود رسید و تا دوران [[زندیان|زندیه]] و [[قاجاریان|قاجاریه]] نیز ادامه یافت.
خط ۱۸:
یکی از این شیوه‌ها [[خوون]] است که در شهرهای [[دزفول]] و [[شوشتر]] به وجود آمده‌است. این نوع آجر کاری ''(خوون چینی)'' که به صورت آمود اجرا می‌شود در دوره [[صفویان|صفویه]] توسعه فراوان و گستردگی پیدا می‌نماید و تا اواخر دوران [[قاجاریان|قاجاریه]] و [[رضاشاه|پهلوی اول]] ادامه پیدا می‌کند.<ref name=":0" /><ref>http://ensani.ir/file/download/article/20161010120408-9863-65.pdf</ref>
 
در [[هنر]] و [[معماری ایرانی|معماری ایران قدیم]] ، واژه خوون بسیار مشهور بوده‌استبوده ‌است. اما در سده‌های اخیر در [[زبان فارسی]] روان، ناشناخته مانده‌است. واژه (خوون) Xowun که یک نامگذاری در هنر [[معماری ایرانی]] است و به نگاره‌های زینتی موزاییک مانندی که بر پیشانی بنا می‌ساختند گفته می‌شده‌، امروزه فراموش گردیده و در هیچ‌یک از کتاب‌های لغت و ادب نیامده است. در صورتی که واژه «خوون» بی شک فارسی است.<ref>مجله باستان‌شناسی و هنر ایران. شماره ۱ - امام اهوازی –محمد علی)</ref>
 
خوون چینی کاربرد تزیین آجر است و از ضخامت آن در ایجاد انواع گره‌های زمینی در پیشانی نما استفاده می‌کنند، به قولی دیگر خوون چینی آرایش ساختمان به صورت (آمود) می‌باشد. در این نوع آجر کاری از قطعات مختلف آجر و کنار هم قرار دادن آن‌ها برای ایجاد انواع گره‌های تزیینی استفاده می‌شود. بعضی آجرها زمینه را می‌سازند عقب‌تر از دیگر آجرها که گره‌ها را می‌سازند قرار می‌گیرد. در مرحله‌ای که عملیات استحکامی (ساختاری) بنا تکمیل می‌شود و جرزهای اصلی و طاق‌ها زده می‌شود، قسمت‌های ارزشمند از ساختمان مانند ورودی‌ها و نماهای داخلی حیاط و در بعضی موارد نماهای بیرونی تزیین می‌شود. امکان دارد گروهی بناکار ایستایی و ساختاری ساختمان را به پایان ببرند و گروهی دیگر کار تزیین (خوون چینی) را آغاز نمایند. در هر صورت نما ترکیبی خواهد بود از دیوارهای باربر و رج چین‌های ساده‌نما و پیشانی‌هایی که در آن خوون چیده خواهد شد. هر گروه خوون چین طومارهای از نقش‌های مختلف را همراه دارند که با سلیقه و هماهنگی خاصی به کار می‌برند.
 
فرمولی نیز وجود دارد که در ایجاد و هماهنگی خوون‌ها به کار می‌رود نقش تزیینی آجر را به صورتی مکتوب مورد بررسی قرار دهیم. آجر در منطقه دارای ابعاد و اندازه‌هایی بوده‌است که در طول زمان تکامل ابعاد داشته و در نهایت به ابعاد ۱۸٫۵ × ۱۸٫۵ سانتی‌متر و ضخامت ۳٫۵ سانتی‌متر رسیده‌استرسیده‌ است. این تکامل ابعاد در طی سه هزار سال به دست آمده‌استآمده ‌است. اگر فاصله بین دو آجر (ملات خور) را ۱٫۵ سانتی‌متر در نظر بگیریم بین یک طول و ضخامت آجر تناسبی ایجاد می‌شود. (یک طول برابر ۴ ضخامت به علاوه ۳ فاصله می‌گردد) در چنین شرایطی اندازه اجزاء همه ضریبی از یکدیگرند. کوچکترین جزء همان کلوخ است.
 
اکنون اگر شبکه‌ای مرکب از کلوخ و فاصله ایجاد نماییم می‌توانیم کلیه اجزاء مختلف آجر را بر روی شبکه جایگزین کنیم. اگر آجر مربع شکل کامل را نصف کنیم آجر نیمه به دست می‌آید که خود پایه و اساس خرد شدن را تشکیل می‌دهد و آن ۴ صاه می‌گویند و اگر نیمه را نصف نماییم چاری یا دو صاف به وجود می‌آید (آجر کامل) یا می‌توانیم ۴ صافه (نیمه) را به کلوخ و ۳ صافه تبدیل نماییم.