|p6=کرتیان|p7=سلسله صوفیان|p8=جلایریان|p9=مظفریان|p10=سربداران|flag_p6=Kartid-Kurtdynasty1244-1389.png|flag_p7=AralSea A2009169 0715 250m.jpg|flag_p8=Chupanid - Jalayerid dyansty 1337–1432 ad.PNG|flag_p9=MuzaffaridDynastyofIranMapHistoryofIran.png|flag_p10=Sarbadar map 1345.png|s6=آققویونلو|flag_s6=Flag of Ak Koyunlu.svg}}
{{تاریخ ایران}}
'''امپراتوری تیموری''' یا '''امپراتوری گورکانی''' (۹۱۱-۷۷۱ تا ۹۱۱ قمری ق/۱۳۷۰–۱۵۰۶م1506-1370م) دودمانی [[مردمان ترک|ترکتبار]] با [[فرهنگ ایرانی|فرهنگی ایرانی]] بود.<ref>B.F. Manz, "Tīmūr Lang", in Encyclopaedia of Islam, Online Edition, 2006</ref><ref>Maria Subtelny, Timurids in Transition, 40: "Nevertheless, in the complex process of transition, members of the Timurid dynasty and their Persian Mongol supporters became acculturate by the surrounding Persianate millieu adopting Persian cultural models and tastes and acting as patrons of Persian culture, painting, architecture and music." pg 41: "The last members of the dynasty, notably Sultan-Abu Sa'id and Sultan-Husain, in fact came to be regarded as ideal Perso-Islamic rulers who develoted as much attention to agricultural development as they did to fostering Persianate court culture." Jump up ^</ref> بنیانگذار این دودمان [[تیمور لنگ|امیر تیمور]] بود که ادعا میکرد نسبش به [[چنگیز خان]] میرسد و در قبیلهٔ [[سنت ترکی-مغولی|ترکی-مغولی]] [[برلاس]] به دنیا آمد. تیمور کشوری گسترده و دولتی سترگ ایجاد کرد و سرزمین [[ماوراءالنهر]] را به اهمیتی رساند که تا آن زمان هیچگاه بدان پایه نرسیدهبود. او مرزهای خود را نخست در سرتاسر [[آسیای میانه]] و آنگاه سراسر [[خراسان]] و آنگاه به همهٔ بخشهای [[ایران]] و [[امپراتوری عثمانی]] و بخشهایی از [[هندوستان]] گسترش داد. از آنجایی که فتوحات تیمور بیشتر جنبهٔ یورش و هجوم داشت تا تسخیر واقعی، اغلب این مناطق باز به زودی از تصرف تیموریان خارج شد. با این حال ماوراءالنهر مدتی مرکز دولتی شد که بیشتر [[ایران]] و [[افغانستان]] را افزون بر ماوراءالنهر در بر میگرفت. هنگامی که کشور گسترده تیموری تجزیه شد، دورهٔ هرج و مرج به پیش آمد. به محض اینکه تیمور مرد، ترکان عثمانی و [[آل جلایر]] و ترکمانان درصدد تصرف سرزمینهای ازدسترفتهٔ خود برآمدند. با این همه، فرزندان تیمور موفق شدند که شمال ایران را کم و بیش به مدت یک سده برای خود نگاه دارند. هرچند آنان بیشتر با یکدیگر در کشمکش بودند. سرانجام [[شاهرخ]] موفق شد که مناقشات اقوام خود را تا حدی رفع و قدرت و اعتبار کشور را نگهداری کند؛ ولی پس از مرگ او تصرفاتش به قسمتهای کوچکتر مجزا شد و به همین سبب [[صفویان]] و [[امرای شیبانی]] آنها را به متصرفات خود پیوست کردند. با این همه خاندان تیموری از میان نرفت و نوادگان تیمور پس از چندی بستر فرمانروایی خود را به هندوستان بردند و امپراتوری بزرگ [[گورکانیان هند]] را بنیاد گذاردند.