یی اوی بنگ: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷:
یی به همراه جونگ ابعاد و قدرت ارتش را افزایش داد و مدیرانی از طبقه نظامیان را به دولت جذب کرد و آنان را در ادارات ملی که سابقاً توسط وزرای طبقه دانشور اشغال شده بودند به کار گمارد. در سال ۱۱۷۳ زمانیکه [[کیم بو دانگ]] وزیر طبقه دانشور کوشید تا پادشاه اویجونگ را به تخت سلطنت بازگرداند، یی قاطعانه پادشاه اسبق را به قتل رساند و از هرگونه تلاش‌های احیاگرانه بیشتر ممانعت به عمل آورد. با اثبات این شایستگی‌ها بود که او ترفیع بیشتری یافت و به سمت فرمانده نیروهای زمینی منصوب شد.
 
یی در طی حکومت مشترک با جونگ با یک سری از خیزش‌های رهبان بودایی از معابد مختلف سراسر کشور نیز مواجه شد. از این روی که گوریو از زمان اتحاد کره به دست [[تاجو وانگ گان]] به صورت رسمی کشوری بر پایه بودائیت[[آیین بودایی]] بوده‌است، بودائیان تأثیر زیادی بر دولت داشتند و اغلب پادشاهان گوریو راهبان بزرگ بودایی را به منظور یاری رساندن در امورات ملی به سمت‌های حکومتی منصوب می‌کردند. به دلیل روند فزاینده شورش‌های بودایی، یی شخصاً نیروهایش را به منظور فرونشاندن این شورش‌ها رهبری می‌کرد و به معابد بودایی یورش می‌برد. او با قوای نیرومندش در کشور به تاخت و تاز پرداخته و به آن معابد حمله و آنان را مورد غارت قرار می‌داد.
 
در آن زمان ژنرالی از مرز شمال غربی به نام [[جو وی چونگ]] در تلاش برای آغاز یک شورش برآمد. یی با به قتل رساندن [[مادحین]] این شورش به مانند یون اینمی که اصلیتی از [[سوگیونگ]] داشت، واکنش نشان داد. او به خاطر این طرز برخورد حمایت و لطف مردم را از دست داد و زمانیکه که سعی کرد شورش را سرکوب کند، در این امر ناکام ماند.