گوش‌ها تا آخر عمر انسان به رشد ادامه میدهند<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=https://pinpost.ir/video/230?title=%D8%B5%D8%AF%D8%A7%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA%DA%AF%DB%8C-%D9%88-%D9%85%D8%BA%D8%B2-%D9%85%D8%A7-%DA%A9%D9%87-%D8%A8%D9%87-%D8%B1%D8%A7%D8%AD%D8%AA%DB%8C-%D9%81%D8%B1%DB%8C%D8%A8-%D9%85%DB%8C-%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%AF%D8%9F|عنوان=صداهای ساختگی و مغز ما که به راحتی فریب می خورد؟}}</ref>
== گوش خارجی، گرفتن امواج ==
گوش بیرونی یا خارجی را که دیگران آن را می‌بینند لاله گوش می‌گویند. مهمترین کار گوش (بیرونی) گرفتن صداها است. وقتی که صدا ایجاد می‌شود، امواج صوتی تولید و در هوا منتشر می‌شوند؛ بعد از اینکه امواج وارد گوش بیرونی شدند از طریق سوراخ گوش وارد گوش می‌شوند و راهی گوش میانی می‌گردند. یکی از وظایف گوش بیرونی حفظ گوش از طریق جرم گوش می‌باشد؛ این جرم مخصوص، گوش را از پوست اطراف سوراخ گوش در مقابل عفونت‌ها محافظت می‌کند. گوش‌ها ماده‌ای شبیه [[موم]] ترشح می‌کنند تا از داخل گوش محافظت نمایند. اگر ترشح موم خیلی زیاد باشد، سفت می‌شود و ممکن است گوش را به درد بیاورد واگر خودتان بخواهید موم سفت شده را از گوش خارج کنید به گوشتان آسیب خواهد رساند.
مجرای گوش خارجی، لوله ایست به طول ۲ یا ۳ سانتیمتر که در حدود یک سانتیمتر مکعب حجم دارد و به پردهٔ صماخ ختم می‌شود. ارتعاشات صوتی تا قسمت انتهایی این لوله به وسیلهٔ هوا منتقل می‌شود و پس از آن به وسیلهٔ محیط‌های جامد یا مایع به گوش میانی انتقال می‌یابد.
