برگشت دادن: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار: |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۶۱:
=== نرخ خنک سازی ===
عامل دیگری که می‌تواند بر روی خواص فولاد تمپرشده تأثیر بگذارد، نرخ خنک سازی از دمای تمپرینگ است. با اینکه خصوصیات کششی با نرخ خنک سازی ارتباطی ندارد، در صورتی که فولاد به آهستگی از محدوده دمای ۴۵۰–۶۰۰ درجه سلسیوس خنک کاری شود، چقرمگی (که با [[آزمون ضربه شارپی|آزمون ضربه]] میله شیاردار اندازه گرفته می‌شود) مخصوصاً در فولادهای حاوی عناصر تشکیل دهنده کاربید، ممکن است کاهش یابد. تغییر طول و کاهش در سطح مقطع نیز ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرد. به این پدیده "'''تردی ناشی از تمپرینگ'''" گفته می‌شود.<ref name=":1"/>
== دمای تمپرینگ و مراحل آن ==
همانطور که سال ها شناخته شده است، دما فاکتور اصلی در فرایند تمپرینگ است، زیرا تغییرات در ریزساختار با افزایش دما تسریع می شوند. برای فولادهای کربنی یا کم آلیاژ، پنج محدوده دمایی عملی زیر که توسط Grossmann و Bain پیشنهاد شده اند، هنوز هم در بحث در مورد فرایند تمپرینگ مناسب هستند<ref name=":12" />:
* تبرید ، که کم و بیش و معمولاً مقدار زیادی از آستنیت حفظ شده را به مارتنزیت تبدیل می کند.
* گرم کردن در محدوده 95 تا 205 درجه سلسیوس، که در آن، بسته به درجه دما، مارتنزیت به طور پیوسته شکل مکعب مستطیلی خود را از دست داده و تبدیل به مکعب مربعی می شود، و اولین رسوب کاربید انتقالی رخ می دهد. (غیر از کاربید آهن)
* گرم کردن در محدوده 230 تا 370 درجه سلسیوس، که در این محدوده آستنیت حفظ شده، تجزیه شده، و عمدتا به صورت دما ثابت (ایزوترمال) به [[باینیت|باینایت]] تبدیل می شود (مگر اینکه این آستنیت از قبل توسط تبرید به مارتنزیت تبدیل شده باشد).
* تمپرینگ در محدوده 370 تا 540 درجه سلسیوس، که باعث تولید کاربید از نوع کاربید آهن یا سمنتیت (Fe<sub>3</sub>C) می شود.
* تمپرینگ در محدوده 540 الی 705 درجه سلسیوس. در فولادهای کربنی ساده، در این محدوده دما، فقط تجمع بیشتر سمنتیت وجود دارد، اما در فولادهای آلیاژی که حاوی عناصر تشکیل دهنده کاربید هستند، تمپرکردن تا این محدوده دمایی باعث شکل گیری اولین پراکندگی های بسیار ریز از کاربیدهای غنی از آلیاژ می شود. اعتقاد بر این است که این پدیده به دلیل انحلال مجدد سمنتیت و رسوب همزمان کربن به عنوان کاربید خاص حاوی آلیاژ اتفاق می افتد. این واکنش اغلب منجر به تاخیر قابل توجه در روند نرم شدن می شود-گاهی حتی باعث افزایش سختی می شود- و معمولا به آن "'''سختکاری ثانویه'''" می گویند.
== جستارهای وابسته ==
| |||