میثاق‌های حسابداری: تفاوت میان نسخه‌ها

واحدهای اقتصادی مجازند در خصوص اقلامی که با توجه به وضعیت، محیط و عملکرد واحد از جهت ارزش، ناچیز و کم اهمیت می‌باشند از بکار گرفتن روش‌های صحیح تئوریک اجتناب نموده و به جای آن از روشهایی استفاده کنند که کم هزینه تر، عملی تر و راحت‌تر باشد. بر اساس این میثاق در [[حسابداری]]، مبالغ اعداد و یا اقلامی که با توجه به وضعیت کلی یک مجموعه، میزان گردش مالی آن و محیطی که در آن به فعالیت می پردازد، کم ارزش و جزئی شناخته شوند، می توان از اعمال [[اصول حسابداری]] در مورد آن ها چشم پوشی کرد. البته این نکته را باید متذکر شد که این اصل در میثاق های حسابداری هرگز به این معنا نخواهد بود که اقلام با ارزش پایین را به هیچ وجه نباید به حساب آورد و ثبت کرد، بلکه می‌توان برای آنها از محاسبه [[استهلاک]] با توجه به عمر مفید بیش از یک سال چشم پوشی کرد و آن را به حساب هزینه ها منظور نمود. برای روشن شدن موضوع در این باره سعی خواهیم کرد تا توجه شما را به دو مثال جلب کنیم.

در صنایع مختلف با توجه به ویژگی‌ها و خصوصیات خاص آن صنعت می‌توان اقدام به تعدیل و یا اصلاح روشهای حسابداری نموده یا از روشهای جدیدی استفاده کرد به شرط آنکه اثبات گردد روشهای اصلاح شده یا جدید، اطلاعات سودمندتری نسبت به روش‌های پذیرفته شده حسابداری ارائه نموده یا جهت جلوگیری از نتیجه گیریهای گمراه‌کننده، ضروری می‌باشد. هر صنعت ویژگی ها و خصوصیات منحصر به فردی را دارد که تنها مختص خود بوده و با سایر صنایع مشترک نیست، درنتیجه برای این که گزارشهای مالی در هر صنعت مفید تر باشد باید از روشهای خاص حسابداری مخصوص به آن صنعت به منظور مدیریت حسابهای آنها توسط شرکتهای حسابداری یا حسابداران استفاده کرد. در واقع این اصول تنها برای این بخش ها کاربردی خواهند بود و به کارگیری آنها در سایر صنایع منجر به ارائه اطلاعاتی کاملاً گمراه کننده خواهد شد. بعبارتی می‌توان گفت تنها ویژگی‌های این صنایع هستند که اعمال استثناء در بکارگیری [[اصول حسابداری]] را کاملاً توجیه پذیر می کنند. بعنوان مثال می‌توانیم به صنعت بیمه اشاره کنیم، قطعاً نحوه گزارشگری مالی در صنعت بیمه و یا رسیدگی به امور مالی آنها متفاوت از کارخانه تولید قند و شکر خواهد بود در نتیجه باید برای هر کدام از آنها از روشهای جداگانه حسابداری استفاده کرد.