ستاره نوترونی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ستارهٔ نوترونی یا پلسار (EC79)''' هستهٔ فروپاشی‌شدهٔ یک ستارهٔ بزرگ است که پیش از فروپاشی جرم آن در مجموع بین ۱۰ تا ۲۹ [[جرم خورشیدی]] بوده‌است. ستاره‌های نوترونی کوچکترین و متراکم‌ترین ستارگانی هستند که تاکنون شناخته شده‌اند.<ref>{{cite book |title=Compact Stars: Nuclear Physics, Particle Physics and General Relativity |edition=illustrated |first1=Norman K. |last1=Glendenning |publisher=Springer Science & Business Media |year=2012 |isbn=978-1-4684-0491-3 |page=1 |url=https://books.google.com/books?id=cCDlBwAAQBAJ}} [https://books.google.com/books?id=cCDlBwAAQBAJ&pg=PA1 Extract of page 1]</ref> هنگامی که ستارهٔ پر جرمی به شکل [[ابرنواختر]] منفجر می‌شود، گاهی هستهٔ آن می‌تواند سالم و برجا بماند. اگر جرم هسته بین ۱٫۴ تا ۳ [[جرم خورشیدی]] باشد پدیدهٔ طبیعی [[گرانش]]، آن را فراتر از مرحلهٔ [[کوتوله سفید]] متراکم می‌کند تا جایی که [[پروتون]]‌ها و [[الکترون]]‌ها برای تشکیل [[نوترون]]‌ها به یکدیگر فشرده می‌شوند. این نوع شیء آسمانی ''ستاره نوترونی'' نامیده می‌شود. وقتی که شعاع ستاره‌ای ۱۰ کیلومتر (۶ مایل) باشد، انقباضش متوقف می‌شود. برخی از ستارگان نوترونی در زمین به شکل [[تپ اختر]] شناسایی می‌شوند که با چرخش خود، ۲ نوع اشعه منتشر می‌کنند.▼