سیردریا: تفاوت میان نسخه‌ها

در منابع اروپای غربی، سیردریا با نام [[زبان یونانی|یونانی باستانی‌اش]] Jaxartes) Ιαξάρτης؛ یَکسارتِس) شناخته می‌شود، که برگرفته از واژهٔ [[زبان پهلوی (ساسانی)|زبان پهلوی]] «یَخشَرت» (آنطور که [[یوزف مارکوارت]]، خاورشناس نامدار [[آلمان|آلمانی]]،ی، در «Die Chronologic der alttiirkischen Inschriften» یاد کرده)، برگرفته از واژهٔ [[پارسی باستانی]] «یَخشَه اَرتَه»، به معنای «مروارید واقعی» است.<ref name="ReferenceA">Encyclopaedia of Islam, 'SIR DARYA'</ref> در سده (دهم هجری) [[ابوالغازی بهادر خان|ابوالغازی بهادُرخان]]، مورخ و [[خان (لقب)|خان]] [[خیوه]]، دریاچه خوارزم را «سیر تِنیزی» (دریای سرخ‌رنگ) نامید.{{مدرک}}

[[دریاچه خوارزم]] از سال ۱۹۶۰ به بعد رو به خشکی رفت و نود درصد آن خشک شده است. دلیل این خشکی بیشتر این بوده که [[شوروی سابق]] مسیر دو رودخانه سیحون و جیحون رو به سمت بیابان‌ها تغییر می دهد تا آن زمین‌ها رو به زمین‌های کشاورزی تبدیل کند. از زمان [[هخامنشیان]] آسیای میانه را [[خوارزم|اورزمی]] یا [[خوارزم|خوارزمی]]ی می‌نامیدند که در پارسی نو به شکل [[خوارزم]] (زمین خوار و پست و جلگه ای) درآمد. نام این دریاچه در طول تاریخ [[دریاچه خوارزم]] یا [[دریاچه وخش]] بوده‌است ولی از زمانی که [[آسیای مرکزی]] به دست مغول‌ها و روس‌ها افتاد نام غیراصیل آرال جایگزین نام تاریخی خوارزم شد. دو رود تاریخی این سرزمین هم [[رود وخش]] و [[رود یخشاارته]] بود که از سده ۱۶ به بعد به نام‌های آمودریا و سیردریا جعل شد.<ref>https://www.hamshahrionline.ir/news/321723/آشنایی-با-آمو-دریا</ref>