رمانتیسم: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جزبدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴:
رمانتیسم جنبههای احساسی و ملموس را دوباره به هنر غرب وارد کرد. هنرمندان رمانتیک آزاد از چهارچوبهای تصویرگریهای سنتی، به تحقق بخشیدن ایدههای شخصی خود پرداختند.<ref>The knowledgebook: everything you need to know to get by in the 21st Century. 2009. Washington, D.C. : National Geographic.</ref>
رمانتیسیسم را همانطور که از نامش پیداست، باید نوعی واکنش احساسی در برابر [[خردگرایی|خرد محوری]] بهشمار آورد. تمایلی به برجسته کردن خویشتن انسانی، گرایش به سوی خیال و رؤیا، به سوی گذشتهٔ تاریخی و به سوی سرزمینهای ناشناخته. از دید انسان رمانتیک، جهان به دو دسته تقسیم میشود: یکی دستهٔ خردگرا (به قول [[نووالیس]]: جهان اعداد و اَشکال)، و دوم دستهٔ احساسات یا بهطور دقیقتر، والاترینها و زیباییها.
میتوان شروع رمانتیسیسم را اینگونه بیان کرد. فلاسفه عصر روشنگری، عقل را محور و معیار شناخت جهان میدانستند (عقل گرایان). فلاسفه و دانشمندان دیگری همچون نیوتن جان لاک اعتقاد به تجربه داشتند. یعنی اصول شناخت جهان چیزی است که از طریق حواس وارد عقل میشد ([[تجربهگرایی|تجربه گرایان]]). به مرور روشن شد که هر دو دیدگاه نمیتواند به شکل رضایت بخشی جهان و عالم پیرامون ما را توصیف کند. اینجا بود که گزینه سومی که شامل احساس بود وارد شد.
رمانتیسم در اصل، جنبشی هنری بود که در اواخر [[قرن هجدهم (میلادی)|قرن هجدهم]] و [[قرن نوزدهم (میلادی)|نوزدهم]] در ادبیات و سپس [[هنرهای تجسمی]]، ابتدا در [[انگلستان]] و سپس [[آلمان]]، [[فرانسه]] و سراسر [[اروپا]] رشد کرد. رمانتیسم تا حدودی ضد جامعهٔ اشرافی و [[دوران روشنگری]] (بهطور بهتر، عقلانی) بود. گفته میشود که ایدئولوژی [[انقلاب فرانسه]] و نتیجههای آن این طرز فکر را تحت تأثیر خود قرار داد.
|