اشه: تفاوت میان نسخه‌ها

این واژه مفهوم پیچیده‌ای دارد و بیشتر معنای واژه‌ای آن را ''راستی' یا ''فرمان به کار نیک'' دانسته‌اند. این واژه در [[پارسی باستان]] ''اَردَ'' تلفظ می‌شده‌است و تلفظ [[ریگ ودا|ودایی]] آن ''رْتَه'' بود که معنای نظم طبیعی جهان را با خود داشت. در زبان [[هندوایرانی]] آنرا معادل [[ارته|اَرتَه]] حدس زده‌اند. برخی نیز مانند [[گری]] اعتقاد دارند که تفاوت اَرتَه و اَشَه از یک اختلافِ املایی سرچشمه می‌گیرد و احتمالاً به دلیل تلفظ بدِ یک حرف باستانی است.<ref>Gershevitch, Ilya (1955), "Word and Spirit in Ossetic", Bulletin of the School of Oriental and African Studies 17 (3): 478–489, doi:10.1017/S0041977X0011239X</ref> این واژه به‌معنای راستی و درستی، تقدس، قانون و آیین ایزدی، پاکی به کار می‌رود اما بطوربه‌طور کلی حقیقت و درستی نزدیک‌ترین و احتمالاً صحیح‌ترین برداشت از واژهٔ ''اشه'' دانسته شده‌است.

واژهٔ اشه در [[اوستا]] و بویژهبه‌ویژه در [[گاهان]] بسیار بکار رفته‌است. [[زرتشت]] در گاهان تنها راه رسیدن به بارگاه خدایی را راه اشه می‌داند. در یسن۴۴ بند ۱۱ می‌گوید: «تا توش و توان دارم می‌کوشم مردم را به سوی اشه رهنمون باشم.» یکی از مقدس‌ترین دعاهای زردشتی دعای «اشم وهو» است که در آن اشه و راستی ستایش می‌شود که یک ذکر ۱۲ واژه‌ای است که سه بار در آن نام اشه برده شده‌است. دعا که ظاهراً برای تمرکز ذهن بر روی اشه استوار است از این قرار است: ''اشه نیک، اشه نیک‌ترین است. مطابق آرزوست، مطابق آرزو خواهد بود، اشه از آن اشه وهیشته است.''<ref>زردشتیان، باورها و آداب دینی آنان. مری بویس. ترجمه عسگر بهرامی. نشر ققنوس. تهران. چاپ یازدهم.1388 صفحه 62</ref>