تارکوفسکی آخرین فیلمش [[ایثار]] را در سال ۱۹۸۶ در جزیره [[گوتلند]] به مدیریت [[سون نیکویست|سون نیک ویست]] فیلمبرداری کرد. ایثار به [[جشنواره کن]] رفت و جایزه ویژه هیئت ناقدان جشنواره را از آن خود کرد. بسیاری از منتقدان ''تارکوفسکی'' را پس از [[سرگئی آیزنشتاین]] مطرح‌ترین سینماگر سینمای شوروی می‌شمرند و او را فیلمسازی نخبه‌گرا می‌دانند. ''تارکوفسکی'' در طول سال‌های کارگردانی خود ۱۲ فیلم کوتاه و بلند ساخت. او ۲۹ دسامبر ۱۹۸۶ درگذشت و در [[پاریس]] به خاک سپرده شد.<ref>روزنامه کارگزاران؛ شماره ۲۵۷؛ چهارشنبه ۱۵ فروردین ۱۳۸۶؛ صفحه آخر</ref>
== زندگی ==
در ۴ آوریل ۱۹۳۲ در روستایی در [[استان کوستروما]] به دنیا آمد و کودکی‌اش را در منطقه [[ایوانوونا]]ی [[شوروی]] گذارند.
پدرش [[شاعر]] برجسته [[آرسنی تارکوفسکی]] و مادرش ماریا ایوانووا ویشنیاکووا بود. پیش از نام‌نویسی در مدرسه فیلم در دو رشته موسیقی و عربی تحصیل می‌کرد.
=== تحصیلات ===
او زیر نظر ''میخائیل رم'' در [[مؤسسه سینمایی گراسیموف]] (اِف‌گیک)، تحصیل کرد. در هنگام تحصیل دو فیلم کوتاه ''امروز مرخصی در کار نیست (۱۹۵۹)'' و ''غلتک و ویولن (۱۹۶۰)'' که فیلم پایان‌نامه‌اش بود و در [[جشنواره فیلم نیویورک|جشنواره نیویورک]] برنده جایزه‌ای شد.
=== زندگی حرفه‌ای ===
وی با ساخت اولین فیلم بلند خود با عنوان [[کودکی ایوان]] در سال ۱۹۶۲ موفق به دریافت پانزده جایزه بین‌المللی از جمله [[شیر طلایی]] جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز و جایزه بزرگ جشنواره سان فرانسیسکو شد. دید تلخ شاعرانه و ذهنیت بی‌نظیر او در نخستین فیلم بلندش متجلی است. بعد از این فیلم در سال ۱۹۶۶ [[آندری روبلف (فیلم)|آندره روبلوف]] را کارگردانی کرد. [[سولاریس (فیلم ۱۹۷۲)|سولاریس]] فیلم بعدی این کارگردان است که در سال ۱۹۷۲ ساخته شد. تارکوفسکی [[آینه (فیلم ۱۹۷۴)|آینه]] را در سال ۱۹۷۴ ساخت. می‌توان گفت که مضمون آینه (۱۹۷۵) نیز همین است.
=== مرگ ===
وی در ۲۹ دسامبر ۱۹۸۶ به دلیل [[سرطان ریه]] در [[پاریس]] در گذشت.
