برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|
|
'''استدلال کل به جزء یا استدلال قیاسی''' (inductivedeductive reasoning) یکی از دو استدلال معروف در منطق (استدلال کل به جزء و استدلال جزء به کل {the '''''inductivedeductive ''''' and '''''deductiveinductive''''' approaches}) می‌باشد <ref>{{یادکرد وب|وبگاه=www.socialresearchmethods.net|نشانی=http://www.socialresearchmethods.net/kb/dedind.htm|عنوان=Social Research Methods - Knowledge Base - Deduction & Induction|بازبینی=2018-11-20}}</ref>. استدلال کل به جزء هنگامی است که در استدلال از یک نظریه (تئوری) کلی استفاده کنیم و به فرضیه یا فرضیه‌های جزئی برسیم. در پژوهش ها، زمانی که پژوهشگر از نظریه استفاده می‌کند و فرضیه می‌سازد و برای ازمون فرضیه‌ها داده جمع‌آوری می‌کند و نتیجه می‌گیرد می گوییم پژوهشگر از روش استدلال کل به جزء استفاده کرده‌است. روش استدلال جزء به کل (deductiveinductive approaches) بر عکس این روش می‌باشد یعنی پژوهشگر داده جمع‌آوری می‌کند و الگو بین داده‌ها و متغیرها کشف می‌کند سپس فرضیه می‌سازد و فرضیه را آزمون می‌کند و در نهایت نظریه می‌دهد. روش‌های جز به کل و کل به جز از دو روش مهم در پژوهش می‌باشد (the inductive and deductive methods).
در [[منطق]] '''بدست آوردن یک [[گزاره]] از دنباله‌ای از یک مجموعه گزاره‌ها است.''' دنبالهٔ گزاره استفاده شده [[مفروضات]] و گزارهٔ بدست آمده [[نتیجه]] نامیده می‌شود. استدلال یا گواه آوردن قیاسی، منطق قیاسی نیز نامیده می‌شود. این روش استدلال کردن یا گواه آوردن از بحث‌های قیاسی به دست می‌آید. در این گونه بحث، تلاش می‌شود تا نشان داده شود که نتیجه به‌طور بایسته و ضروری، از مجموعه‌ای از پیش فرض‌ها یا فرضیه‌ها به دست می‌آید. بحث قیاسی هنگامی معتبر است که نتیجه به‌طور بایسته و ضروری، از پیش فرض و فرضیه به دست آید. گواه آوری یا استدلال قیاسی در کنار گواه آوری استقرایی (inductive reasoning)، یکی از دو روش رایج در شناخت و رسیدن به دانایی یا معرفت است.
|
