فهیمه اکبر: تفاوت میان نسخه‌ها
| [نسخهٔ بررسی‌نشده] | [نسخهٔ بررسی‌نشده] |
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار |
|||
خط ۷:
فهیمه اکبر در بسیاری از انجمن‌ها و سازمان‌های خیریه و مجامع زنان عضویت داشت و مسئول کمیسیون هنری جمعیت راه نو بود. در کتاب بیمارستان‌های رشت آمده که در تاریخ ۲ تیرماه ۱۳۲۰، او به عنوان عضو و بازرس منصوب از سوی اولین هیئت مدیرهٔ بنگاه حمایت مادران و نوزادان رشت (زایشگاه) به عضویت این بنگاه درآمده. همچنین در جلد دوم کتاب پیشگامان فرهنگ گیلان، نوشتهٔ ابراهیم مروجی، عکسی از خانم اکبر وجود دارد که همراه همسر خود، در میان کاروان استقبال‌کنندگان [[محمود نامجوی]] در شهر [[لنگرود]] دیده می‌شود. او در سال ۱۳۳۵ نخستین غرفهٔ گیلان را در جشنواره‌های فرهنگی و هنری تهران افتتاح کرد. فهیمه اکبر به زبان‌های [[زبان روسی|روسی]]، [[زبان آلمانی|آلمانی]]، [[زبان انگلیسی|انگلیسی]] و [[زبان فرانسوی|فرانسوی]] نیز صحبت می‌کرد و به این زبان‌ها ترانه‌هایی خواند. در سال‌های پایانی دههٔ ۱۳۳۰ مجموعه‌ای از ترانه‌های جهانگیرخان سرتیپ‌پور در مجموعه‌ای با نام «اوخان» گردآوری و منتشر کرد و خود نیز شخصاً تعدادی از ترانه‌های آن را مانند نُشو نُشو، جمعه‌بازار، گیلان‌جان، آفتاب خیزان، بخفته دل، دریاکناران و … اجرا کرد. فهیمه اکبر در مقدمهٔ این کتاب نوشته بود: «سه سال پیش بر حسب پیشنهاد اینجانب به جمعی، تصمیم گرفته شد از طرز زندگی و هنرها و صنایع مردم هر استان به تدریج نمایشگاهی در تهران تشکیل شود تا بدین وسیله، آنهایی که استطاعت یا فرصت شان اجازهٔ مسافرت‌های طولانی را نمی‌دهد، در مرکز تا حدی از این آشنائی برخوردار گردند. اهل علم، فرصت مطالعهٔ بیشتری داشته باشند، هنرمندان دسترنج‌ها و ذوق‌های خود را به چشم‌ها و گوش‌های مشتاق برسانند و خود تشویق گردند. این پیشنهاد با استقبال شایان مورد تصویب قرار گرفت.»<ref name=ZAN/>
خوانندگانی همچون [[احمد عاشورپور|عاشورپور]]، [[محمد نوری]]، [[پوران (خواننده)|پوران]]، [[منیر وکیلی]]، [[فریدون فرخزاد]]، [[پری زنگنه]] و [[مینو جوان]]، شماری از آثار فهیمه اکبر را بازخوانی کردند.<ref name=TZ/><ref name=Metro/>
== منابع ==
| |||