آیدین آغداشلو: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
اصلاح اعراب‌گذاری افراطی و غلط! هنر را چه کلمۀ دیگری می‌توان خواند که نیاز به ضمه و فتحه داشته باشد؟
خط ۸۹:
سبک آغداشلو روش ریزه‌کاری و «استادکاری» در نقاشی کلاسیک را پیگیری کرد.<ref>نام=موریزی‌نژاد۵</ref> و با تأثیرپذیری از کارهای [[سالوادور دالی]]، نقاش [[فراواقع‌گرا]]ی اسپانیایی، با فرمی آزاد نقاشی می‌کرد. این همان شیوه‌ای بود که او در جوانی با تصویرگری کتاب‌های درسی تاریخ نوشتۀ [[محمدابراهیم باستانی پاریزی|باستانی پاریزی]] در آن مهارت یافته بود.<ref>نام=موریزی‌نژاد۵</ref>
 
آغداشلو با وارد کردن فضاهای [[فراواقع‌گرایی|سورئال]] در کارهای خود و نقاشی کردن اشیای معلق که سایه‌شان بر زمین می‌افتاد از شیوهٔ [[ساندرو بوتیچلی]] پیروی می‌کرد.<ref>{{پک|موریزی‌نژاد|۱۳۸۵|ف=هنرمندان معاصر ایران: آیدین آغداشلو|ص=۶}}</ref><ref>{{پک|صائبی|۱۳۹۱|ف=جان شیفته}}</ref> او سپس به فضای سورئالیستی [[جورجو دکیریکو]] روی آورد و در مجموعه ''سال‌های آتش و برف'' آدمک‌هایی کشید که صورت نداشتند تا بتواند بدین‌گونه ناخودآگاه مرموز و وهم‌آمیز آناتراآن‌ها را تصویر نمایدکند.<ref>{{پک|موریزی‌نژاد|۱۳۸۵|ف=هنرمندان معاصر ایران: آیدین آغداشلو|ص=۶}}</ref> آثار او در دوره پیش از انقلاب ۱۳۵۷، تقلیدی از شیوه‌های رنسانس و [[نقاشی فلاندری|مکتب فلاندری]]<!--Flemish painting--> بود.<ref>{{پک|موریزی‌نژاد|۱۳۸۵|ف=هنرمندان معاصر ایران: آیدین آغداشلو|ص=۶}}</ref> اما پس از انقلاب، هنر ایرانی – همچون [[طراحی ایرانی|طراحی]]، نگارگری و خوشنویسی – جای هنر ایتالیایی را در کارهای او گرفت.<ref>{{پک|صائبی|۱۳۹۱|ف=جان شیفته}}</ref>
 
پس از انقلاب ۱۳۵۷ و [[جنگ ایران و عراق|جنگ ۸ ساله]]، بیشتر کارهای آغداشلو با تأثیر از از ویرانی‌های جنگ در نماد کلبه‌ها و مناظر متروک، پنجره‌های پوسیده چوبی سبز رنگ با شیشه‌های شکسته، درهای کهنه با قفل‌های زنگاربسته، و تصویر تیغه‌های مرگبار که نشانی از موشک‌های فرودآمده بر شهرها بود پدیدار شد. او کارهای دوران جنگ خود را ''تک‌چهره‌نقاش در ۴۸ سالگی'' و ''شفاعت فرشتگان'' نامید که بیانگر افسردگی و ناآرامی‌های ناشی از ویرانی جنگ و اعتراض بود.