عقیم‌سازی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
به نسخهٔ 28538806 از Yazdanpanahaskari (بحث) برگردانده شد (T)
برچسب: خنثی‌سازی
خط ۱۶:
}}
{{برای|حیوانات|عقیم‌سازی حیوانات}}
 
 
علی رضا موسوی (انترنت کلب آبی)
 
 
'''عقیم‌سازی''' {{به فرانسه|Stérilisation}} به روش‌های مختلفی گفته می‌شود که باعث می‌شوند شخص به‌طور دائم قدرت [[تولید مثل]] خود را از دست بدهد. عقیم‌سازی یکی از روش‌های [[پیشگیری از بارداری]] است. برای دیگر دلایل عقیم شدن به [[ناباروری]] مراجعه کنید. روش‌های ناباروری به هر دو صورت جراحی و غیر جراحی و برای هردو جنس مذکر و مؤنث می‌باشد. روش‌های عقیم سازی به صورت برگشت‌ناپذیر طراحی شده‌اند و روش‌های برگشت آن عموماً مشکل یا غیرممکن است.
 
سطر ۳۰ ⟵ ۲۵:
شعار اصلی این سیاست‌ها از بین بردن جرم و جنایت، بی‌خانمانی و بیماری‌های اعصاب و روان بود، با جلوگیری از به دنیا آمدن افرادی که به زعم سیاستمداران دارای ژن این صفات بودند. به همین دلیل فقرا، اقلیت‌های قومی و مذهبی، بیماران اعصاب و روان، روسپی‌ها، الکلی‌ها، بی‌خانمان‌ها، جنایتکاران و حتی در مواردی بی‌سوادان به عنوان گروه‌های هدف انتخاب شده و طی چندین سال صدها هزار نفر از آن‌ها عقیم شدند. پس از جنگ جهانی دوم اشتباه بودن این سیاست‌ها روشن شد و بسیاری از کشورها با اصلاح قوانین خود سعی کردند، عقیم سازی اجباری را با سیاست‌های داوطلبانه مهندسی جمعیت جایگزین کنند.
 
علیرغم تمام این تلاش‌ها، موج دوم عقیم‌سازی اجباری بین سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۹۰ این بار در بسیاری از کشورهای آمریکای جنوبی و آسیای جنوب‌شرقی رخ داد. طی این سال‌ها طیف وسیعی ازسیاست‌های تشویقی تصویب و اجرا شدند؛ عقیم‌سازی در قبال غذا، پول، زمین و مسکن، یا سیاست‌های تهدیدی مثل جریمه یا مجااتمجازات کسانی که حاضر نبودند عقیم شوند. برای مثال درنیمه دوم دهه نود کشور پرو برای مقابله با کمبود مواد غذایی سالانه هزاران زن را عقیم کرد. در تمامی این برنامه‌ها فقرا، معلولان، اقلیت‌های قومی و مذهبی در اولویت عقیم شدن قرار داشتند. جلوگیری از انتشار اطلاعات بهداشتی، عقیم‌سازی در شرایط غیر بهداشتی و عدم پیگیری و مراقبت بعد از عقیم‌سازی موجب غیرانسانی‌تر شدن اینگونه سیاست‌ها می‌شدند. به لحاظ تاریخی، چهار گروه همیشه گروه هدف اصلی سیاست عقیم‌سازی بوده‌اند: زنان، معلولان جسمی و ذهنی، افراد تراجنسیتی و فقرا.
 
گروه هدف در تمامی سیاست‌های مهندسی جمعیت زنان هستند. تاکنون به‌طور متوسط بیش از ۹۰ درصد کل عقیم‌سازی‌ها روی زنان انجام شده‌است. کنفرانس بین‌المللی جمعیت و توسعه در سال ۱۹۹۴ و چهارمین کنفرانس جهانی زنان در سال ۱۹۹۵، سبب تغییر قابل توجهی در این رویکرد شدند. کشورهای شرکت‌کننده در این دو کنفرانس موافقت کردند که از انتخاب داوطلبانه و فرزندآوری برنامه‌ریزی شده در خانواده حمایت کنند و از هدف قرار دادن گروه‌های خاص به ویژه زنان خودداری کنند. کشورهای شرکت‌کننده همچنین متعهد شدند که به سوی یک رویکرد مبتنی بر به رسمیت شناختن حقوق بشر به ویژه در مورد زنان و اصلاح سیاست‌های جمعیتی مبتنی بر ارائه برنامه‌های جامع سلامت جنسی و باروری جامع حرکت کنند.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=امیر علیشاهی|کد زبان=|تاریخ=14 دی 1395|وبگاه=بی‌بی‌سی فارسی|نشانی=http://www.bbc.com/persian/science-38484607|عنوان=عقیم‌سازی اجباری؛ آزموده را آزمودن خطاست}}</ref>