استحاله دگرشکلی: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از دلایل اهمیت صنعتی آن این است که فاز η-Fe در دمای بالا دارای حلالیت قابل توجهی بیشتری نسبت به فاز دمای پایین برای کربن است. این واقعیت در ساخت فولاد مورد سو استفاده قرار می گیرد و به منظور اشباع α-Fe و سپس انجام عملیات حرارتی اضافی برای متناسب سازی ریزساختار و خواص نهایی فولادها مورد استفاده قرار می گیرد. در تئوری ، تغییرات آلوتروپیک در هر صورت باید در همان درجه حرارت هنگام گرم شدن و خنک سازی رخ دهد. با این حال ، این امر لزوماً به دلیل ضرورت خنک کاری کم مورد، نیست. بنابراین تغییرات در دمای پایین تر در هنگام خنک سازی نسبت به هنگام گرم شدن انجاممناسب میتر شوداست ، همانطور که در شکل 62 برای تبدیلFeتبدیل Fe -η به Fe-αپیشنهادα پیشنهاد شده است. تفاوت بین دمای تبدیل آلوتروپیک هنگام گرم شدن و خنک سازی به عنوان پسماند دما شناخته می شود. با افزایش سرعت خنک سازی ، پسماند دما نیز افزایش می یابد.

آهن یک مورد منحصر به فرد است زیرا ، بر اساس روند معمول ، فاز α-Fe با درجه حرارت پایین باید نزدیک بسته شود ، به عنوان مثال ، hcp یا fcc ، و فاز η-Fe دمای بالاتر باید یک ساختار بازتر مانند bcc باشد. این روند اما در η، به δ-Fe دنبال می شود زیرا η-Fe fcc است و δ-Fe bcc است. انحراف از این تمایل در دماهای پایین با تغییر در خاصیت مغناطیسی آهن به جای بازآرایی اتمی همراه است. همانطور که در نمودار در شکل 62 نشان داده شده است ، تغییری در دمای 769 درجه سانتیگراد هنگام گرم شدن و خنک سازی رخ می دهد. زیر این دما α-Fe فرومغناطیسی است در حالی که بالاتر از این دما پارامغناطیس است. به دمایی که این انتقال در خصوصیات مغناطیسی اتفاق می افتد ، دمای کوری گفته می شود. در ابتدا تصور می شد که این آهن-(آهن-مغناطیسی) آلوتروپ دیگری از آهن باشد و آن را Fe-β می نامند. با این حال ، اکنون به عنوان یک انتقال مغناطیسی شناخته شده است تا یک ساختار. بنابراین ، می توان با در نظر گرفتن تأثیر ترکیبی انرژی آزاد الکترونیکی و مغناطیسی بر روی انرژی آزاد کلی سیستم ، دمای پایین آلوتروپ α-bcc را توضیح داد [7].