تاریخ یهودیان در ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Reza amely (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۹:
 
== ابتدای اسلام در ایران ==
حمله اعراب به ایران با یهودیان که در آن زمان توسط ساسانیان به شدت تحت فشار بودند با استقبال مواجه شد. یکی از یهودیان اصفهان در این زمان به نام «ابونعیم» در کتاب «ذکر اخبار اصبهان» می‌نویسد با نزدیک شدن اعراب به اصفهان یهودیان شادمانه به سمت آنان شتافتند و دروازه‌های شهر را باز کردند. ابونعیم می‌نویسد که یهودیان تصور می‌کردند که دوران ظهور [[مسیحا]]ی آنان فرا رسیده‌است. ابونعیم ادامه می‌دهد که بسیاری یهودیان به همراه سازهای موسیقی به دروازه شهر شتافتند تا از اعراب استقبال کنند. [[امنون نتصر]] معتقد است که این داستان نشان می‌دهد که جمعیت یهودیان در این زمان در اصفهان قابل توجه بوده‌است زیرا در صورتی که یهودیان یک اقلیت بودند انجام چنین کاری دارای خطرات زیادی بود. او معتقد است در زمان [[حمله اعراب]] اصفهان شهری صددرصد یهودی بوده‌است.<ref>http://yahudiran.com/PDF/part2-10.pdf</ref>(رفرنس و متن نامعتبر و اشتباه، از خوانندگان عزیز خواهشمنداست به خود کتاب ذکر اخبار اصفهان مراجعه کنند، حافظ ابونعیم از بزرگترین محدثان مسلمان اصفهان در دوره ی آل بویه است و کتاب او هم در مورد علما و حدیث شناسان اصفهان است)
بعد از پیروز شدن مسلمانان در ایران، یهودیان، مسیحیان و زرتشتیان دارای شرایط [[ذمی]] شدند. ذمیها دارای اجازه برای انجام دین خود بودند ولیکن باید مالیات اضافه‌ای به نام [[جزیه]] پرداخت می‌کردند و از شرکت در جنگ نیز معاف بودند. ذمیهای همچنین دارای محدودیت‌های اجتماعی نظیر حمل اسلحه، سوار شدن بر اسب، گواهی دادن در دادگاه علیه مسلمانان بودند و معمولاً باید لباسی می‌پوشیدند که آن‌ها را از مسلمانان متمایز کند. با اینکه بعضی از این قوانین به سختی اعمال نمی‌شد بیشتر آن‌ها تا زمان حمله مغولها پابرجا بود. در این زمان یهودیان بخش بسیار مهمی از جمعیت ایران بودند و بعضی تخمین‌ها آن‌ها را اکثریت جامعه ایران دانسته است.
در قرن دهم میلادی [[اصطخری]] جغرافیادان مسلمان نوشته است: