خنثیسازی ویرایش 30983882 از تاریخ ادبیات (بحث) منابع معتبر و مطالب دارای منبع را حذف نکنید. حذف پیوند صحیح (مسجد چاملیجا) بلاوجه است. طرفین درگیر سابقا در صفحه بحث مطرح شده است.
# در دوران آلپ ارسلان در سیاست حمله به آناتولی تغییر محسوسی بروز کرد. بدین صورت که شهرهای بزرگ و سوقالجیشیای همچون آنی و ملازگرد پس از فتح به قلمرو سلجوقی اضافه گردید.<ref>{{پک|اشپولر|۱۳۸۵|ک=ترکان در ایران|ص=۲۲}}</ref>
بدین ترتیب ترکان سلجوقی از این زمان به بعد سیاست تصرف و استقرار در آناتولی را در پیش گرفتند. اگر پیمان نامه میان دیوجانوس و آلپ ارسلان اجرا میشد و حملات ترکان به آناتولی متوقف میگشت جنگ ملازگرد از چنان اهمیت تاریخیای برخوردار نمیشد؛ اما از آنجا که دیوجانوس پس از بازگشت به بیزانس کشته شد و پیمان نامه مزبور تحقق نیافت، بار دیگر حملات ترکان سلجوقی به آناتولی از سر گرفته شد و اینبار ماهیت حملات ترکان به آناتولی تفاوتهای فاحشی با حملههای پیش از آن یافت. از جمله از آنجا که اردوی بیزانس در جنگ ملازگرد دچار شکست و نابودی شد، بعد از آن دیگر در برابر حملههای بعدی دفاع و مقاومت جدی صورت نگرفت. در نتیجه عدم مقاومت جدی از سوی بیزانس، ترکان به راحتی در قلمرو آناتولی پراکنده شدند و تنها دو سال بعد از مرگ دیوجانوس توانستند خود را تا سواحل دریای مرمره و [[اژه]] برسانند و جایی نماند که در آناتولی زیر پا نگذارند. مهاجمان ترک ایرانیسلجوقی در حملههایی که پیش از جنگ ملازگرد به قلمرو آناتولی انجام میدادند، بعد از به دست آوردن غنایم بار دیگر به مراکز خود در اخلاط و حلب بازمیگشتند. علاوه بر آن حملههایی بعد از جنگ ملازگرد صورت میگرفت که در حقیقت در تداوم حملههای پیش از جنگ مزبور بود. اگر آن حملهها نبود و به واسطه آنها خطوط دفاعی بیزانسیها در هم شکسته نمیشد، مهاجمان ترک سلجوقی در حملات جدید خود نمیتوانستند به راحتی و به سرعت خود را به آناتولی مرکزی برسانند و از آنجا به دیگر نقاط آناتولی نیز حمله کنند. اصولاً این که کمی بعد از جنگ ملازگرد مهاجمان ترک توانستند در آناتولی تعدادی امیرنشین ایجاد کنند، حاکی از آن است که جنگها و فتوحات آنها با یک سیاست مشخص دنبال میشدهاست. این وضعیت نشان دهنده یک مرحله کاملاً جدید در فتح آناتولی است. بعد از پیروزی ملازگرد رویدادهای بسیار مهمی رقم خورد؛ از جمله اینکه ترکانترکمانان سراسر آناتولی را فتح کرده و در قسمتهای مختلف آن استقرار یافته و موفق به تأسیس یک دولت مستقل شدند. آنها با ساکنان بومی آناتولی درآمیخته و اسلام را در آناتولی گسترش دادند. پس از این نبرد تمدن یونانی و آداب عیسوی رو به زوال نهاد و تمدن و آداب اسلامی و زبان فارسی و بسیاری از شاخصههای فرهنگ ایرانی به تدریج جای آنها را گرفت.<ref>{{پک|قدیانی|۱۳۸۴|ک=فرهنگ توصیفی تاریخ ایران ج۳|ص=۱۴۵۹}}</ref><ref>{{پک|مشکوتی|۱۳۴۳|ک=از سلاجقه تا صفویه|ص=۷}}</ref><ref>{{پک|شکر|۱۳۸۵|ک=سلجوقیان: شکست بیزانس در ملازگرد و گسترش اسلام در آناتولی|ص=۶۷–۶۹}}</ref> ساکنین ارمنستان و کاپادوکیه که به دلایل مذهبی و مالی دشمن بیزانس بودند، دیگر بر وعدههای بیزانس برای دفاع از آنها دل نبستند و با مهاجمان ترک ایرانیسلجوقی همچون نجات دهنده خود برخورد کردند. حتی بعضی از عناصر متشکله آنها مثل کلنیهای نظامی مرزی و غیره که با بیزانس بیش از مسلمانان ناسازگار بودند در جای خود به تازه واردان میپیوستند.<ref>{{پک|اشپولر|۱۳۸۵|ک=ترکان در ایران|ص=۲۴}}</ref>
پس از این جنگ و در ادامه روند فتوحات ترکها در آسیای صغیر که یکی از مناطق مهم و حیاتی برای بیزانس بود، وسعت قلمرو بیزانس به نصف رسید و از قدرت آن به حد زیادی کاست. این نبرد باعث ایجاد یک امپراتوری یکپارچه در ایران و از [[آسیای میانه]] و [[فرارود]] گرفته تا [[شام|سرزمین شام]]، عربستان و آسیای صغیر گردید و این قدرت بدون رقیب در شرق برای نخستین بار دنیای مسیحیت را به فکر بسیج شدن علیه مسلمانان انداخت؛<ref>{{پک|عسلی و بینش|۱۳۸۶|ک=روزهای سرنوشت ساز در جنگهای صلیبی|ص=۲۱}}</ref> همچنین، آنها شهرهای مقدس مسیحیان نظیر اورشلیم را نیز تسخیر کردهبودند. امپراتور [[الکسیوس اول|الکسیوس یکم]]، امپراتور بیزانس که برای مقابله با سلجوقیان به کمک احتیاج داشت در سال ۱۰۹۵ میلادی از کلیسای رُم کمک طلبید؛ با این استدلال که مسیحیان شرقی و غربی باید در یک جنگ مقدس به هم بپیوندند تا سلجوقیانسلاجقه غیر مسیحی را از آسیای صغیر بیرون رانده و شهرهای مقدس مسیحی را نیز بازپس گیرند. با موافقت پاپ [[اوربان دوم]]، [[جنگهای صلیبی]] برای آزاد سازی آسیای صغیر، فلسطین و [[اورشلیم]] آغاز شد.<ref>{{پک|کوریک|۱۳۸۶|ک=امپراتوری بیزانس|ص=۱۱۱}}</ref><ref>{{پک|غفوری|۱۳۹۳|ک= ۱۰۰ جنگ بزرگ تاریخ|ص=}}</ref> نبرد ملازگرد در عین حال موجب بروز تحولات اساسی در بنیادهای قبیلهای ترکان شد و با استقرار در آناتولی و با اتکا به دین اسلام و ادبیات، تفکر و جهان بینی کاملاً نوینی یافته و توانستند جامعهٔ تازهای را مبتنی بر فرهنگ یکجانشینی بنا نمایند.<ref>{{پک|حلمی|1384|ک= دولت سلجوقیان|ص= 24}}</ref> نبرد ملازگرد در حقیقت سرچشمه اصلی تاریخ ترکان ساکن آناتولی در طول ۸۵۰ سال از ۱۰۷۱ تا ۱۹۲۳ بهصورت سلطنتی و پس از آن تا به امروز بهصورت جمهوری بودهاست. پیش از جنگ ملازگرد تقریباً هیچ ترکی در آناتولی حضور نداشت اما پس از این جنگ و با حضور ترکهای ایرانی،، ترکمانان و ترکهای اوغوز در این منطقه زبان فارسی به عنوان زبان دیوانی و اداری در کنار زبان ترکی گسترش یافت چنانکه امروزه نام بسیاری از شهرهای آناتولی فارسی و ترکی است و این مهم به همت و دلاوری سپاهیان ایرانیترکمان و به ویژه ترکهای ایرانیسلاجقه حاصل گشت و جهان اسلام و به ویژه بنیانهای ترکیه امروزی و تمامی ترک تبارهای جهان مدیون ایرانیانفرهنگ ایرانی و بهو ویژهرشادت ترکان سلجوقی بودهاست<ref>{{پک|شکر|۱۳۸۵|ک=سلجوقیان: شکست بیزانس در ملازگرد و گسترش اسلام در آناتولی|ص=۷۰}}</ref>