تفاوت میان نسخه‌های «سپتامبر سیاه در اردن»

احتمالاً آنچه به ضعف فلسطینی‌ها انجامید، نیروی نظامی اردن نبود، بلکه حوادثی در خارج از اردن باعث کاهش حمایت سیاسی از آنها شد. در [[۲۸ سپتامبر]] رئیس‌جمهور مصر، [[جمال عبدالناصر]] در یک حمله قلبی ناگهانی درگذشت و در [[۱۳ نوامبر]] با یک کودتا، [[حافظ اسد]] وزیر دفاع سوریهسوریه، نخست‌وزیربه شدنخست‌وزیری رسید.

از [[۳۱ اکتبر]] عرفات به امضای یک توافق‌نامه جدید مجبور شد که در آن فلسطینی‌ها متعهد شدند در اردن سلاح حمل نکنند و به حاکمیت مقامات اردن احترام بگذارند. نبرد در یک سطح پایین بین گروه‌های فلسطینی و ارتش اردن در طول سال ۱۹۷۱ ادامه یافت. گروه‌های فلسطینی در دراز مدت مجبور به ترک اردن شدند و به جای آن خود در [[لبنان]] مستقر شدند. استقرار فلسطینی‌ها در لبنان، نقش مهمی در [[جنگ داخلی لبنان]] داشت.

در [[۲۸ نوامبر]] ۱۹۷۱ نخست‌وزیر اردن [[وصفی التل]] توسط یک گروه فلسطینی به نام ''[[سازمان سپتامبر سیاه]]'' ترور شد. در ۱۹۷۲ این گروه به یک [[واقعه المپیک مونیخ|حمله تروریستی]] در [[بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۷۲|بازی‌های المپیک در مونیخ]] دست زد که به [[واقعه المپیک مونیخ]] مشهور هست.