آزادی مذهب در ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آزادی ادیان در ایران''' همیشه بسته به حکومت دستخوش دگرگونی‌های بسیاری بوده و همواره با [[فرهنگ ایرانی]]، دین و سیاست اصلی مشخص شده‌است. اما در چند قرن اخیر تحولی عمیق نسبت به بعضی از ادیان و پیروانشان اتفاق افتاده‌است. طبق [[قانون اساسی]] فعلی دین رسمی کشور [[اسلام]] و مذهب [[شیعه|شیعه ۱۲ امامی]] می‌باشد. همچنین پیروان سایر [[ادیان ابراهیمی]] از قبیل [[یهودیان]]، [[مزدیسنا|زرتشتیان]]، [[مسیحیت|مسیحیان]] و [[مندائیان]] به رسمیت شناخته شده و در حدود قانون در انجام مراسم دینی آزاد می‌باشند.<ref>[[s:قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران#اصل ۱۳ - رسمیت اقلیت‌ها|قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]]</ref> با این وجود، علی‌رغم به رسمیت شناختن این اقلیت‌ها، اقدامات [[نظام جمهوری اسلامی ایران|حکومت ایران]] «یک فضای تهدید کننده برای برخی اقلیت‌های مذهبی» را ایجاد می‌کند.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=https://www.state.gov/j/drl/rls/irf/2006/71421.htm|عنوان=International Religious Freedom Report 2006}}</ref> اما می‌توان گفت از آغاز انقلاب ۱۳۵۷ تاکنون نه تنها ایرانیان بهائی، یهودی، مسیحی و زرتشتی که حتی اهل تسنن و دیگر [[فرقه‌های اسلامی]] چون اهل حق، دراویش گنابادی و حتی شیعیانی که به نام‌های ملی ـ مذهبی یا روشنفکر دینی شناخته می‌شوند، از آزارها و سرکوب‌ها درامان نبوده‌اند. تا آنجا که عده زیادی از آنان، به ویژه یهودیان، مسیحیان و بهائیان، چاره را در جلای وطن یافته، راه مهاجرت به کشورهای دیگر را درپیش گرفته‌اند.<ref>{{یادکرد خبر |عنوان=مسیحیت در ایران: جرم سیاسی ـ امنیتی |نشانی=https://ir.voanews.com/a/iranian-converts-to-christianity-increase-house-churches-threat-islam/1246195.html |خبرگزاری=رادیو صدای آمریکا |تاریخ=۱۳۹۱-۰۴-۰۳}}</ref> البته این سختگیری ها امروزه کمتر شده اند و دلیل آن اصلاح جمهوری اسلامی است که در طول زمان اصلاح شده است و قابل اصلاح هست