فلسفه شادی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
←رواقیون: قسمت سنت آگوستین اضافه شد. |
←سنت آگوستین: بخش سنت آگوستین اضافه شد. |
||
خط ۴۶:
«به هر حال، ستایش تو خواسته‌ي انسان است که خود تکه‌ای از آفرینش توست. تو انسان را ان‌گونه آفریدی که از ستایش تو لذت ببرد، زیرا تو ما را برای خودت آفریده‌ای و قلب ما آرام نمی‌گیرد تا آنکه در تو بیارامد.<ref>St. Augustine, ''Confessions''. Trans, Henry Chadwick. Oxford University Press, 2008. p:3</ref>»
سنت آگوستین بر این باور بود که تمام فعالیت‌های انسان حول عشق می‌گردد و مشکل اصلی انسان‌ها این است که عشق را جابجا استفاده می‌کنند. تنها در خدا می‌توان به شادی دست‌یافت و اوست که سرمنشأ شادی است. از آنجا که انسان از خدا می‌آید، ولی از او جدا شده است، روح انسان خیلی مبهم شادی زمان وصال با او را هنوز به یاد می‌آورد. بنابراین، اگر شخص خود را در جهت عشق به خدا تنظیم کند، تمام عشق‌های دیگر درست تنظیم خواهند شد. با این طرز فکر، سنت آگوستین سنت نوافلاطونیان را دنبال می‌کند که می‌گویند شادی از تعمق در هستی می‌آيد<ref>O'Connell, R. J. (1963). "The Enneads and St. Augustine's Image of Happiness". ''Vigiliae Christianae''. '''17''' (3): 129–164. [[Doi (identifier)|doi]]:10.2307/1582804. [[JSTOR (identifier)|JSTOR]] 1582804.</ref>.
== منابع ==
| |||